1. Utanılacaq şey, utanmağa səbəb olan hal; ar, biabırçılıq. Ayıb iş. –Ayıbsöyləyəninaybınısöylərlər.( Ata. sözü ).
[Həpir:] Mənə ayıb olar ki, atam bu qoca vaxtında güzəran qeydi çəkə.
2. Qüsur, nöqsan, çatışmazlıq.
Gərdənində, qamətində ayıb yox; Amma nə gözəldir pərişan zülfün!
□ Aybı açılmaq – ifşa olunmaq, qüsur və nöqsanlarının üstü açılmaq, biabır olmaq.
Aybı çölə düşmək – sirr və nöqsanları camaata məlum olmaq, rüsvay olmaq.
Aybı gəlmək – bax aybına gəlmək.
Aybı örtülmək – qüsur və nöqsanlarının üstü pərdələnmək, ayıbları gizlində qalmaq.
Aybına gəlmək – özü üçün nöqsan və qəbahət saymaq, utanmaq, xəcalət çəkmək.
Aybına kor olmaq – öz ayıb və nöqsanlarını anlayaraq peşman olmaq, utanmaq, xəcalət çəkmək.
Aybını açmaq – nöqsan və qüsurunun üstünü açmaq, ifşa etmək.
Aybını örtmək – qüsur və ayıblarının üstünü pərdələmək, gizlətmək, ört-basdır etmək.
Aybını üzünə vurmaq – nöqsanını üzünə deyib utandırmaq.
Ayıb saymaq – nöqsan hesab etmək, nöqsan bilmək, qüsur saymaq.
Ayıb tutmaq – nöqsanlı hesab etmək, qüsur bilmək, nöqsanını, qüsurunu göstərmək.
