fars. ah, ərəb. vəbal Günah, məsuliyyət; babal. Adamlar yerbəyerdən xana minnət eləyib dedilər: – Xan, aşığın ah-vəbalı tutar, şəhərimiz viran olar
Ceyran. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qırat sıçrayıb dağın başına qalxdı. Qıratın dırnaqları ahu dırnağı kimi idi
Bax: ahü-zar. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Ah çəkmə, sızlama, zarıldama; fəryad, inilti. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Başına döndüyüm, ay qoç Koroğlu, Əgər igidsənsə, gəl apar məni, Həsrətində
1. Gümüş pul (ilk dəfə 1329-cu ildə Sultan Orxan kəsdirmişdir). M.Füzulinin “Şikayətnamə” əsərində aqça şəklində işlənir
Bax: axur. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Əvvəl-axır. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Elə igid qızı orada qoymaq olmaz, axır-başı paşa onu tələf eləyəcək
Axur (mal-qaraya ot tökülən qurum). (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Enmək, sürüşüb düşmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
O dünyada sorulacaq haqq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Pendir növüdür. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Prof. B.Əhmədov sözün mənşəyinin iki variantını göstərir
Devirmək, alt-üst etmək, yerə yıxmaq, başıaşağı çevirmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Heyvanlara yem tökmək üçün taxta, daş, və s.-dən düzəlmiş qab, qutu. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Sən tövlədə hər day üçün qırx gözlü bir axur qayıra
Bax: aquşka. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Axar su, çeşmə, çay və s. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Axça. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Axçaya dəyər əmtəə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Basqın, hücum. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Talançı, basqınçı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Axar, çoşqun axan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Axmaq. 2. Basqın etmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
rus. oкошко sözündən Pəncərə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Ərzurumun kənarından keçəndə, Aquşqadan gördü məni, Koroğlu! Kənizin göndərdi, kəsdi yolum
Hiylə, məkr, yalan. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qırmızı. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Görsün mən dəlinin indi gücünü, Boyansın əndamı al qana, gəls
Hiylə, məkr, yalan. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Hay-hay deyib tövlələrdə yatandı, Hansı düşmanları atdan atandı? Koroğlunu al dil ilə tutandı, Ölər
Aldatmaq, hiylə işlətmək, tovlamaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Kamandar atar oxunu Al eylədim mən çoxunu
Hiylə qurmaq, aldatmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Tərəf, doğru. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: dəmgil. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Uca dağların başında Ala-dəmgil qar görünür. Mənim bu dəli könlümə Bir alagöz yar görünür
Keçi qəzilindən toxunmuş kilim. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ala-bula rəng almaq, ala-bula olmaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dəlilər qılıncları çəkib taxıla doluşanda qocanın gözləri alacalandı
Köçəri mənzili, çadır. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Yenə axşam yeməyindən sonra hamı böyük alaçığa yığışmışdı
Şəhərin girəcəyində tikilən qapı, tağ. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Eyvazın bədənini as şəhərin alaqapısınnan, qoy bir az gözdağı olsun qudurğannara!
Qızarmaq, rəngdən-rəngə girmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Düzənlik, meydan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Aydınlıq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sübh çağı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Dan yeri ağararkən. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Mərhum G.Hüseynoğlu M.Müşfiqin əsərlərini toplayıb nəşr edərkən bu misranı da külliyyata daxil etmişdi
Döyüş vasitələri, silahlar. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Böyük dəstə, kütlə, izdiham. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dəlilər yeriyir, alaylar bükür, Düşmanlar əlindən dad, həzər çəkir, Quşlar qanad salır, şah
Qırmızıca, al rəngdə olan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Azərbaycan dilində sözün məlum mənalarından başqa, dastanlarda “sadə”, “təvazökar” mənasına da rast gəlinir (bu məna dialektlərdə də qeydə alınıb)
1. Vadi. 2. Münasib. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sadə, təvazökar (bu məna dialektlərdə də qeydə alınıb). (“Koroğlu” dastanının lüğəti) İgid alçaq gərək, alçaq, Atı yüyrək, kəndi qoçaq, Hər yanında ci
Aldatmaq, yalan söyləmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Əlindən vermək; itirmək, döyüşdə itirmək, əsir vermək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: vağya.
Bax: vağya. Aləmi-vağıyada Aslan qardaşını gördü. (“İrvahım”)
Bax: vağya. Bir də gördü, aləmi-vaqidə bir nurani dərviş başının üstündə durub deyir... (“Novruz”)