1. Bərk yanmaq, alışmaq, tutuşmaq, alışıb-yanmaq. İldırım vurmuş taya dərhal alovlandı.
2. məc. Qızarmaq, işıqlanmaq, parlamaq. Dan yeri alovlandı.
– Yenə od tutdu, dan yeri yandı; Şölələndi, üfüq alovlandı.
Bəzi naxışlar sanki alovlanıb yanır və parlaq tayların zolaqları ilə pəncərəyə doğru uçuşurdu.
3. məc. Şiddətlənmək, qızışmaq, güclənmək. Müharibə alovlandı.
– Əz düşməni, qır düşməni zamandır; Gözlərində alovlansın qəzəb, kin.