is. Axmaqlıq, başıboşluq, giclik, səfehlik
sif. Ağzına və ağlına gələni danışan, boşuna danışan, mənasız danışan; hərzəgu, naqqal, gəvəzə. Boşboğaz adam
is. Naqqallıq, boş-boş danışma, hərzəçilik; boşboğaz adamın xüsusiyyəti. Boşboğazlıqla məşğul olma. – [Sübhanverdizadə:] Hə, o mühəndis iş adamına heç
sif. zool. Buynuzunun içərisi boş olan. Boşbuynuzlu heyvanlar
is. zool. Cütdırnaqlı məməli heyvanların boş buynuzu olan növləri
is. İçinə xörək və s. tökmək üçün çinidən, saxsıdan, metaldan və s.-dən qayrılmış qab; nimçə. Dərin boşqab
“Boşlamaq”dan f.is
f. 1. Buraxmaq, vaz keçmək, əl çəkmək. [Kərim:] Yəni bunu deməkdə qərəzin nədir? İstəyirsən ki, mən səni boşlayım, qaçasan? M
bax boşalmaq 1-ci mənada. Qoşun qaçdı, boşlandı meydani-cəng; Bütün getdi yəğmayə topü tüfəng. M.Ə.Sabir
is. 1. Boş yer, boş sahə. Bura başdan-başa boşluqdur. – Sahil boyu seyrək meşəlik və əngin bir boşluq idi
[fr.] Boğazlı qaloş. Uşaq botu. Qadın botu
[yun.] Botanika mütəxəssisi, nəbatatçı. Aşkara çıxarılmış dərman bitkiləri botaniklər … tərəfindən öyrənilərək, tibb praktikasına daxil edilməkdədir
[yun.] Bitkilər haqqında elm; nəbatat elmi
[fr.] Alçaq boğazlı, ya boğazsız kişi, qadın və uşaq ayaqqabısı. [Teymurun] əynində boz rəngli nazik parçadan şalvar-köynək, ayağında isə qalın padoşl
bax boymadərən
nida. Qorxu, səksənmə, təəccüb bildirir. Boy, ilana bax, gör nə uzundur!
is. folk. Dastanlarda müəyyən hadisəyə həsr edilmiş fəsil, hissə. “Dədə Qorqud” boyları. Dəli Domrul boyu
is. 1. Bədənin uzunluğu; qədd, qamət. Boyu uca adam. Boyu qısa. Sənin boyda. Bir boyda. – Bir balaca boyu var, ev dolusu toyu var
is. Qədd-qamət, boy, bədən quruluşu. Onun boy-buxunu yaxşıdır. – Səməd dayı otağın yuxarı başında bığlarını burmuş, oturub Nadirin boy-buxununa baxırd
sif. Yaxşı boyu, qaməti, gözəl bədən quruluşu olan; qədd-qamətli, təndürüst. Xanın bütün diqqəti yuxarı başda əyləşmiş qartal burunlu, şahbaz baxışlı,
is. Boy-buxunlu olma; qamətlilik, təndürüstlük
is. 1. Bir şeyə müəyyən rəng vermək, bir şeyi boyamaq, yaxud rəsm çəkmək üçün işlədilən rəng maddəsi
zərf 1. Bir şeyin boyunda, uzunluğunda; boyca uyğun. Həmin uzun evin ortası üçün boyaboy miz düzəlmiş və yanlarına isə yerə bərkidilmiş skamyalar qoyu
“Boyadılmaq”dan f.is
məch. Boyaq çəkdirilmək, rəngləndirilmək, rəng çəkdirilmək
is. [fars.] Parça, ip və s. boyamaqla məşğul olan karxana, müəssisə
is. Boya ilə şəkil çəkən rəssam. Nuxa Xan sarayının divar təsvirləri müxtəlif zamanlarda yaşayıb-yaratmış müxtəlif boyakar rəssamların əsərləridir
is. Boya ilə şəkil çəkmə işi, sənəti
is. 1. bax boya 1-ci mənada. 2. bot. Kökündən boyayıcı maddə hasil edilən bitki
is. Boyaqçılıqla məşğul olan adam
is. İp, parça və s. boyama işi, sənəti. Boyaqçılıqla məşğul olmaq
bax boyaxana. Uşağı boyaqxanaya gətirib, boyaqxanaçıya onun üz-gözünü boyatdırardılar. H.Sarabski
sif. Boyanmış, rənglənmiş. Boyaqlı bez
is. bot. Başlıca olaraq dağlıq yerlərdə bitən çoxillik ot bitki
sif. Boyanmamış, rənglənməmiş. Boyaqsız parça
“Boyalamaq”dan f.is
bax boyamaq
sif. 1. Boyanmış, rənglənmiş, rəngli; boya sürtülmüş. Boyalı kağız. – [Kişinin] qara boyalı bığlarının ətrafındakı dərin cizgilər gah bu füsunkar mənz
is. Boyaq bitən yer (bax boyaq 2-ci mənada)
is. Boyalı şeyin halı
“Boyamaq”dan f.is
f. 1. Bir şeyi boyağa salaraq və ya bir şeyə boya sürtərək ona müəyyən bir rəng vermək; rəngləmək. Bezi boyamaq
is. bot. Cirə; təbabətdə və kulinariyada istifadə olunan ətirli bitki
sif. Boyana vurulmuş. Hər adama bir məcməyi verildi və hər məcməyidə bir boşqab boyanalı plov, üstündə quzu soyutması, yanında da sarımsaqlı qatıq və
“Boyanmaq”dan f.is
f. 1. Rənglənmək, boya ilə örtülmək, boya qəbul etmək. Parça yaxşı boyanır. // Məc. mənada. Hər yer batan günəş şöləsi ilə boyanmışdı
f.sif. 1. Boyağa salınmış, yaxud boya çəkilmiş; rənglənmiş. Boyanmış bez. Boyanmış parça. 2. Üz-gözünə boya sürtmüş, sifəti, qaşları boyalı
[rus. боярин sözündən] tar. 1. Moskva dövlətində yüksək rütbə və bu cür rütbəsi olan şəxs. 2. Qədim Rusiyada və Moskva dövlətində hakim sinfin yuxarı
is. tar. 1. Boyar rütbəsi. 2. top. Boyarlar
sif. 1. Boyası olmayan, rəngsiz, rəng çəkilməmiş. 2. məc. Təmiz, saf