is. zool. Oxuyan kiçik meşə quşu
is. və sif. Başqasından alacağı, tələbi olan. Alacaqlı ikən, verəcəkli olduq. (Məsəl)
“Alacalanmaq”dan f.is
f. Ala-bula rəng almaq, ala-bula olmaq, rəngarəng olmaq. □ Gözü alacalanmaq – gözü pər-pər çalmaq, alabula görmək
sif. dan. Rəngbərəng, ala-bula
is. Ala-bulalıq
is. zool. Kolluqlarda yaşayan cücülərlə qidalanan sərçə fəsiləsindən bir quş. [Bibimgilin] bağında, gözümə ağac deşiyində qayrılmış bir alacəhrə yuvas
is. bot. Dağlıq yerlərdə bitən qabığı zolaq-zolaq ağac
bax alaqçı
is. Çubuqdan qurulub üstü keçə ilə örtülən köçəri mənzili; çadır. [Bayram:] …Gecə vaxtı qorxudan alaçığın çətinindən başımı dışarı çıxara bilmənəm
sif. dan. Yanıq bişirilmiş (çörək və s.)
sif. məh. Dodağının rəngi ağ, bədəninin rəngi isə başqa olan (at haqqında)
is. Heyvan yemi (ot, saman, küləş və s.). Atlara alaf vermək. Alaf tədarükü. Alaf anbarı. Heyvanları qış üçün alafla təmin etmək
is. məh. Böyük, nazik baş örtüyü. Üfüqlərdə günəş güldüyü zaman; Üstünə bəzəkli yumşaq taftadan; Alafa çəkərdi, nazlardı səni
bax alafranqa
“Alaflamaq”dan f.is
f. dan. Heyvana alaf vermək, yem vermək
[fr.] Əsil mənası “fransız fasonunda” olub, ümumiyyətlə “avropasayağı, Avropa dəb və qaydasında” deməkdir
is. Adda-budda göllər olan yer
sif. İri açıq-mavi gözlü. Alagöz oğlan. Alagöz qız. – Kirpiginin əsiriyəm şol alagözlü fitnənin. Nəsimi
is. zool. Rəngi ala-bula uzunsov bir cücü
is. dan. 1. Sərhədlərdə basdırılan nişan ağacı. 2. Məsafəni göstərmək üçün yol kənarlarında basdırılan ağac
sif. [ər.] dan. Ayrı, başqa, digər, əlahiddə. [İçərişəhərli:] Hər dəfə ki, mənim köpəyim bir alahı köpəyi boğurdu, elə bilirdim ki, on buruğum birdən
sif. məh. Sözünün üstündə durmayan, fikrini tez-tez dəyişən. Alaxbulax adam
is. Alaq otlarını kəsmək üçün alət. Kəndli qadın əlində alakeş, kürək, toxa gəlirdi. Mir Cəlal
sif. məh. Qarnının altı ala olan heyvan. Alakeş inək
is. Həm kölgə, həm işıq, həm kölgəli, həm işıq olan yer
is. bot. Əkin yerlərində və çöllərdə bitən çiçəkli bitki. Alakülüng cinsi … üzəri sadə və ya vəzili tüklərlə örtülü birillik və ya çoxillik bitkilərdə
is. Tarlada, bostanda və s.-də bitən və becərilən bitkilərin inkişafına mane olan yabanı bitki. Alaq otları
is. zool. Ağaclıqlarda yaşayan ala-bəzək quş
is. bot. Ağ ləkəli yarpaqları olan tikanlı alaq otu
is. 1. Evlərin böyük küçə qapısı; darvaza. 2. Tarixi bir hadisəni qeyd etmək üçün şəhərin və s.-nin girəcəyində tikilən qapı, tağ
sif. 1. Bir az qaranlıq, yarıişıq, yarıqaranlıq. Onu [Tanyanı] həbsxananın qalın divarları, alaqaranlıq koridorları sıxır, [o] qaçıb qurtulmağa çarələ
is. zool. Döşü boz rəngli qarğa
sif. və zərf Yarıtox; nə ac, nə tox
is. Alaq vuran, alaq edən. Alaqçılar briqadası. Alaqçılar tezdən işə çıxdılar
is. Alaqçının işi, alaq vurma işi
is. Alaq vurmaq üçün alət
bax alakeş1
“Alaqlamaq”dan f.is
f. Alağını vurmaq, alağını təmizləmək
“Alaqlanmaq”dan f.is
məch. Alağı vurulmaq, alağı təmizlənmək
sif. Alaq basmış, alaq qarışmış (ot və s.). Alaqlı əkin. Alaqlı ot
is. Alağı çox olan, alaq basmış yer
“Alalanmaq”dan f.is
f. 1. İri açılmaq (gözlər haqqında). Yenə can almağa xəyalınmı var? Məstana gözlərin alalanıbdır. M.P
sif. Alası olan, ala-bula xalları olan
is. [ər. “ələm” söz. cəmi] Qəm, kədər, iztirab. Qəm yemə, təxfif ver alamına; Az çəkər, heykəl yaparlar namına