is. məh. köhn. Çapqın, soyğun, talan
is. məh. köhn. Quldur, qaçaq, yolkəsən, soyğunçu, talançı
is. məh. Quldurluq, qaçaqlıq, yolkəsmə, soyğunçuluq, talançılıq
sif. dan. Əqidə və məsləkində sabit olmayan və ya müəyyən məsləki, əqidəsi, məfkurəsi olmayan. Alaməzhəb adam
is. İçərisi şəkərli qozla doldurulmuş meyvə qurusu (armud, qaysı, şaftalı). Məni boşlayıb, Məşədi Rəhim cəld qaçdı dükanın mətaından əvvəl bir neçə al
bax alana
is. məh. Balaca alovlu ocaq, balaca tonqal
is. Paçasının arası ağ olan kəhər və ya kürən at. Bir atı var alapaça; Mənzil vermir, Qırat qaça. “Koroğlu”
is. zool. Mışovul növündən olub, ağacda yuva tikib yaşayan bir heyvan
sif. Xallı, butalı, güllü, üzərində iri butalar olan çit, yaylıq, dəsmal və s. // Rəngləri bir-birinə uymayan, alabəzək
is. Ot içində bitən göbələk
is. bax ala1 1-ci mənada
is. Arıq at; yabı. [Qardaşı:] [Sadıq kişi], hazırlaş, alaşan haradadır? Uşaqlara de ki, tutub gətirsinlər
sif. Aydın görünməyən, yaxşı seçilməyən
is. 1. Camaat, kütlə, böyük dəstə, izdiham, çoxlu miqdarda adam. Çinardan tökülən sarı yarpaqlar, yavaş-yavaş irəliləyən bir cənazə alayının ayaqları
zərf Dəstə-dəstə, böyük dəstələr halında, izdihamla. Gəlin alay-alay! Gəlin nəsillər; Hamımız bir nəfəs, bir ürək kimi
is. Yarı yonca, yarı əkin
f. məh. Alışdırmaq, qızartmaq (kömürü)
f. məh. Alışmaq, qızarmaq, alışıb-yanmaq (kömür)
is. Tündqırmızı rəngli, tumlu, şirəli giləmeyvə; gilənar. Albalı mürəbbəsi. Albalı ağacı. – Albalı ağacı meyvəli bitkilərdən olub, ən çox Zaqafqaziyad
is. Albalı bağı; albalı ağacları əkilmiş yer
is. 1. Albaniya Xalq Respublikasının əsas əhalisinin adı və bu xalqa mənsub adam; arnaud. 2. tar. Azərbaycanın şimal hissəsində yaşamış qədim xalqın a
sif. və zərf Alban dilində
[lat.] biol. Piqment azlığı nəticəsində dəri və saçların qeyri-normal ağlığı və gözlərin qırmızılığı
[lat.] biol. Albinizmi olan adam, ya heyvan
[fr.] 1. Şeir və s. yazmaq, şəkil çəkmək, marka yapışdırmaq və s. üçün təmiz səhifələri olan kitab, ya dəftər
is. Qurudulmuş Buxara gavalısı. [Şagird] yerdə əyləşib ət doğramağa, məğzibadam, badımcan, albuxara təmizləməyə məşğul idi
is. Cır və peyvənd cinsləri olan çəyirdəkli turş və ya şirin yumru bir meyvə. Cır alça. Alça qurusu. Turş alça
bax alçaqca
sif. 1. Hündürlüyü, ucalığı az olan, yerdən, hər hansı bir səviyyədən azacıq hündür olan. Alçaq dağ. Alçaq ev
sif. Boyu alçaq, bəstəboy. Kərbəlayı Qulu alçaqboylu bir kişi idi. Onun qızarmış burnu nazik bığlarının ortasına dik uzanmışdı… Çəmənzəminli
sif. Bir az alçaq. Alçaqca divar. Alçaqca kişi
zərf və sif. Xaincəsinə, rəzilcəsinə, şərəfsizcəsinə. Alçaqcasına hərəkət etmək. Alçaqcasına böhtan
zərf 1. Aşağıdan, yer səthinə yaxın. Təyyarələr alçaqdan uçur. Volqa, Don çayından 44 metr alçaqdan axır
bax alçaltmaq
bax alçalmaq
f. Pisləşdirmək, alçaq etmək. Uşaqların tərbiyəsində çubuq və sillə vurmaq onların əxlaqını pozur və təbiətlərini alçaqlaşdırır
f. dan. Alçaq etmək, alçaq hala salmaq, yüksəkliyini azaltmaq, endirmək
is. 1. Alçaq şeyin halı. Damın alçaqlığı. Ağacın alçaqlığı. Divarın alçaqlığı. 2. Boy qısalığı. 3. məc
sif. Alçaq təpələr olan. Alçaqtəpəli yer
“Alçaldılmaq”dan f.is
məch. 1. Alçaq edilmək, gödəldilmək, boyu qısaldılmaq. 2. məc. Təhqir edilmək, nüfuzdan salınmaq, hörmətdən salınmaq
is. Alça bağı, alça ağacları əkilmiş yer
“Alçalmaq”dan f.is
f. 1. Aşağı düşmək, gödəlmək, boyu qısalmaq. Çayın kənarı seldən alçalmışdır. // Enmək, aşağı salınmaq
“Alçaltmaq”dan f.is
f. 1. Alçaq etmək, boyunu qısaltmaq, hündürlüyünü azaltmaq; gödəltmək. Hasarı alçaltmaq. Pəncərə yerini alçaltmaq
is. Aşıq-aşıq oyununda: aşığın bir üzü, toxan üzün arxa tərəfi. İkinci aşıq isə başqalarının əli ilə oynadılır, gah alçı durar, gah toxan