1. Qaldırıb qoymaq, yükləmək. Yükü atın belinə aşırmaq. Yeşiyi dalına aşırmaq.
2. Üzərindən keçirmək, sallamaq.
…Müsyö Jordan firəngi libasında, qıçın qıçı üstə aşırıb, … lülələnmiş tənbəki yarpağını yandırıb çəkir.
Həcər təkrar papağı başına qoydu, əlini aynalıya atdı, kəməri çiyninə aşırdı.
3. Üzərindən atmaq.
Vahid üzərində ağırlaşan yorğanı cəld aşırıb dikəldi.
[Heydər] bu yükü aşırmaq və dərdini boşaltmaq istəyirdi.
4. Yıxmaq, döndərmək, çevirmək, devirmək, endirmək, düşürmək, salmaq. Arabaçı dərədə arabanı aşırdı. – Bir az keçmiş kolların arasından güllələr açıldı.
Birinci güllə zənbərəkçini aşırıb dəvədən saldı.
// Diyirlətmək.
Eyvazın briqadasında işləyən bir dəstə iri bir daşı aşıra-aşıra (z.) dərənin qırağına gətirirdi.
5. Hündür bir yerin üstündən keçirmək.
Səlim Kərim bəyi meşənin ən sıx yerindən keçirib, təpənin dal tərəfinə aşırdı.
6. Atlatmaq, keçirmək, yaxa qurtarmaq. Bu bəlanı da başımızdan aşırdıq.
7. məc. dan. Öldürmək, vurub öldürmək; vurmaq, vurub yıxmaq. Ovçular dünən üç canavar aşırdılar.
– Lidiya bir güllə ilə onu [düşməni] aşırdı.
8. məc. Bir şeyi acgözlüklə və cəld yemək.
[Qonaqlar] sabah açılanda qalxıb, bir cüt … toyuğun da çığırtmasını aşırdılar.
9. məc. dan. Birinin malını, pulunu və s.-ni mənimsəmək, yemək, udmaq, dağıtmaq, xərcləyib puç etmək.
10. məc. dan. Öhdəsindən gəlmək, həll etmək.
[Ağamərdan:] Hacı Rəcəbəli əldə olmasa, bu işi aşırmaq olmaz.
◊ Alığını aşırmaq – bax alıq.
Ayağını başından aşırmaq – bax ayaq.