ARALAMAQ

f.
1. Bitişik, yaxud yan-yana duran şeyləri kənara çəkib bir-birindən ayırmaq, ayrı qoymaq. Pəncərənin pərdəsini aralamaq. Kolları aralayıb yol açmaq.
2. Açmaq. Kitabı aralayıb baxmaq. Ağzını aralayıb bir söz demir.
3. Zorla başqa-başqa tərəflərə çəkmək, kənara çəkmək, aralaşdırmaq. Dalaşanları aralamaq.
– Biz bir-birimizlə savaşardıq, … yol adamları bizi gəlib aralardılar. C.Məmmədquluzadə.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • ARALAMAQ ayırmaq
  • ARALAMAQ açmaq

Antonimlər (əks mənalı sözlər)

  • ARALAMAQ ARALAMAQ – BİRLƏŞMƏK Gülşən də kənddən aralandı (Ə.Vəliyev); Parçalanmış bir eli - Böyük Azərbaycanı; Birləşdirdi Füzuli! (B

Etimologiya

  • ARALAMAQ Kökü ar (отделять) feilidir. Ar feili indi müstəqil işlədilmir. Səpələ, çapala qəlibi üzrə arala kəlməsi yaranıb
ARALAMA
ARALANDIRMA

Digər lüğətlərdə