[ lat. ]
1. Fəlsəfədə: hadisənin ayrılmaz, daimi, zəruri əlaməti, xassəsi. Hərəkət materiyanın ayrılmaz atributudur. Bəziləri hətta təfəkkürü materiyanın atributu adlandırmışlar.
2. Qrammatikada: təyin (cümlə üzvü).
сущ. атрибут: 1. необходимое, неотъемлемое свойство предмета; характерный признак. Dövlətçiliyin atributları атрибуты государственности 2
Tam oxu »[lat.] атрибут (1. филос. са затӀунин ччара тежер, чарасуз тир лишан; 2. грам. определение; 3. пер. са затӀунин гьамиша жедай лишан)
Tam oxu »\ – qalıcı, əsas xüsusiyyətlər, sifətlər. Söz latın mənşəlidir, hərfi mənada verirəm, bəxş edirəm deməkdir
Tam oxu »(attribut)-(latın attribuo-əlavə edirəm, pay verirəm) mühüm zəruri ayrılmaz hissə, dövlətin mövcudluğunu sübut edən amil(lər)
Tam oxu »