f. Məzəmmətlə qışqırmaq, töhmətləndirmək. [Baloğlan:] [Almaz] əvvəl bir çımxırdı üstümə, mən də bir təpindim ona
is. Tikinti işlərində istifadə olunan daş qırıntısı, xırda daş. Çəpərlər aradan bir-bir sökülsün; Palçıqlı yollara çınqıl tökülsün
sif. Çınqıl olan, çınqıldan ibarət olan. Uzaqdan çınqıllı dağdan götürülən böyük arx kəndin günçıxan qoluna qədər gətirilir və böyük bir daşın yarığın
is. Çoxlu çınqıl olan yer, çınqıl çıxarılan yer. Çınqıllıqdan çınqıl çıxarmaq. – Çınqıllıq yuxarı qanadlanan Bozat çoxdan Sarıbaba dağının gədəyini aş
is. bot. Meşələrdə, dağ-çəmənlərdə və çox rütubətli çınqıllı yerlərdə bitən çoxillik ot bitkisi
is. dan. Səs, səs-səmir, çınqırtı. □ Çınqırını çəkməmək – səs çıxarmamaq, ağzını açmamaq
is. Zəng. Birdən-birə qapının çınqırığı vuruldu. A.Şaiq. Anaxanım Novruz qızı küçələri sürətlə keçib, evinə yetişdi, yuxarı qalxıb, əlini hirslə çınqı
bax çınqırıq
“Çınlamaq”dan f.is
f. Səslənmək, eşidilmək, səsi gəlmək. Qoy çınlasın varlığın; Ömrün, bəxtiyarlığın; Şadlıq kamançası da
“Çınlatmaq”dan f.is
f. Səsləndirmək. Söyləyiniz dastanını; Çınlatınız kamanını; Gözəlliyin, daşqın sular! M.Müşfiq
çır-çır çığırmaq – bərk çığırmaq, qışqırmaq, bağırmaq. Sabah yola düşəndə də [uşaq] çır-çır çığırırdı
bax çıraq. Bir kiçicik daxmada ancaq çıra; Saçmada ətrafına ölgün ziya. A.Şaiq
is. [fars.] Hər cür işıqlandırıcı cihaz (qaraçıraq, lampa, fənər, lampoçka və s.). [Molla:] Ay filankəs, gecənin bu vaxtında əlində çıraq orada nə gəz
is. [fars.] Çıraqbanlıq, çıraqlarla işıqlandırılmış. Çıraqbandır tamam yer, göy; Nə zəncir var, nə bir zindan
is. 1. Çıraqban olma, çoxlu işıq yanma, çıraqların yanması nəticəsində hasil olan işıq. Bu gecə Naxçıvanda indiyə qədər misli görünməmiş bir çıraqbanl
“Çırmalamaq”dan f.is
bax çırmamaq. [Mübaşir Məmməd Musa kişiyə:] Qollarını niyə çırmalamısan, kişi? Yoxsa pəhləvanlıq eləmək fikrindəsən? M
“Çırmalanmaq”dan f.is
“Çırmalamaq”dan məch.; çırmanmaq
sif. Paltarının qolu (qolları) və ya şalvarın balağı (balaqları) bir neçə qat qatlanılıb yuxarı qaldırılmış; çırmalanmış, çırmanmış
“Çırmamaq”dan f.is
f. Paltarının qolunu və ya şalvarının balağını bir neçə qat qatlayıb qaldırmaq, çırmalamaq; çırmanmaq
“Çırmanmaq”dan f.is
qayıd. Paltarının qolunu və ya şalvarının balağını çırmamaq. Çırmanırıq keçməyə çay gəlməmiş; Başlayırıq qızmağa yay gəlməmiş
top. Quru budaq, kol qırıntısı; çılçırpı. On altı-on yeddi yaşlarında bir qız çayaşağı enərək, meşənin ətəklərində çırpı yığırdı
“Çırpılmaq”dan f.is
məch. 1. Bir şeylə vurularaq tozu çıxarılmaq (yorğan-döşək, geyim, xalça-palaz və s. haqqında). İsti paltarların boğçadan çıxarılıb həyətlərdə, eyvanl
is. 1. Çırpınma işi, çırpınma. Nədir o istəkli, o heyran baxış? Nə dadlı cik-cik, nə gözəl çırpınış! A
“Çırpınmaq”dan f.sif
f. 1. Bərk döyünmək, oynamaq, titrəmək, vurmaq. Ürəyi (qəlbi) çırpınmaq. – Könül bir quşdur ki, sevməz əsarət: Daim çırpınır, istəyir hürriyyət
is. Döyünmə, döyüntü, çırpınma. …Çırpıntılar içərisində çapaladığım halda, Mahrunu gözləməkdə idim. M
“Çırpışdırmaq”dan f.sif
f. Gizlicə götürmək; oğurlamaq, çalmaq. Qurban demir ki, gərək kartoşkaya qarovul çəkək? Demir ki, kulaklar kartoşkanı çırpışdırırlar? Mir Cəlal
“Çırpmaq”dan f.sif
f. 1. Tozunu almaq və ya başqa məqsədlə ağac və ya əllə vurmaq, döyəcləmək, silkələmək. Yun çırpmaq. Xalçanı çırpmaq
təql. Tüpürərkən çıxan səs. □ Çırt atmaq – tüpürmək, tüpürərkən çırt səsi çıxartmaq. [Qənbərqulu:] [Əsgər] uzun bir çubuq da qoyub damağına, sağa da ç
zərf Çırtıldayaraq, çırt səsi çıxararaq; bərk alışaraq. Nəhayət, tonqal alovlanıb çırtaçırt yandı. B
is. Quru odun, çırpı və s. yanarkən çırt-çırt səslə qalxan qığılcım. Közərən kösövlərdən qopan çırtdaqlar yuxarıya, bacaya doğru sıçradı
sif. dan. Boş, mənasız, cəfəng. Çırtı-pırtı söhbət
is. 1. Bir və iki əlin bir neçə barmağını (adətən orta barmaqları baş barmağa) zərblə bir-birinə vurub çırt səsi çıxarma; çırtmıq
“Çırtıldamaq”dan f.sif
f. Çırt-çırt səs çıxarmaq, çırt eləmək. Yanan yüzlərlə elektrik lampalarının süd kimi işıqlandırdığı yerdə qaynaq şamlarının gözqamaşdırıcı qığılcımla
is. Quru odun və s. yanarkən və ya quru otu tapdalayarkən çıxan səs, çırtçırt səsi. Ocaq qalanmış, quru ağac budaqlarının çırtıltı ilə yanmasından əmə
is. Yanan və ya közərən ocaqdan çıxan parıltılı kiçik hissəciklər; qığılcım
“Çırtlamaq”dan f.sif
f. 1. Qabığı, bərk şeyi dişlə bərk basaraq parçalamaq; xırdalamaq; sındırmaq. Tum çırtlamaq. 2. Gül açmağa başlamaq, açılmağa, cücərməyə başlamaq
1. bax çırtıq 1-ci mənada. 2. Barmaqlardan birinin (adətən orta barmağın) ucunu baş barmağa dayayaraq zərblə vurma; çırtıq, çırtmıq
“Çırtmaq”dan f.sif