Eyləməz xəlvət sərayi-sirri-vəhdət məhrəmi; Aşiqi məşuqdən, məşuqi aşiqdən cida.
Bu müşəxxəsdi ki, eşq aşiqə qovğa gətirir.
Hər aşiqin ki sən kimi bir gülyanağı var; Lalə kimi əyandı ki, könlündə dağı var.
// Məftun, vurulmuş, aludə. Mən təbiətin bu gözəlliklərinə aşiqəm. O, öz sənətinin aşiqidir.
– Kim ki insanı sevər, aşiqi-hürriyyət olur; Bəli, hürriyyət olan yerdə də insanlıq olur.
Mirzə Səfərin söhbətlərinə hamı aşiqdi. Gözəl danışardı.
Dağıtmış yuxumu yenə gözümdən; Əzəldən nəğmələr aşiqiyəm mən.
□ Aşiq olmaq – vurulmaq, məhəbbət bağlamaq; məftun olmaq.
Yarın, bahar mövsümüdür, aşiq olmalı; Canan yolunda ölmək üçün şaiq olmalı.
[Səadət:] Oğlum bir könüldən min könülə Gülnaza aşiq olub.
