AMİRANƏ

zərfsif. [ ər. amir və fars. …anə] Əmr edərcəsinə, hökm edərcəsinə.
Mən istərəm çıxarmağa könlümdən eşqini; Qılmaq itaət əmrimə, pək amiranədir. M.Hadi.
Fəhlələr uşağın bu amiranə sözündən gülümsəyərək, bir-birinin üzünə baxdı(lar). A.Şaiq.
Bəy ona amiranə ifadə ilə tapşırdı: – Yoldaşlar məclisi sənə həvalə edirlər. Mir Cəlal.

AMİR
AMİRLİK

Digər lüğətlərdə