is. Sağmal heyvanlar doğduqda məmələrindən çıxan ilk süd. [Səba] camışı oxşaya-oxşaya sərnic dolusu ağuz sağdı
bax ağciyər
sif. Üzünün dərisi ağ olan. Olya hündürboylu, uzunsaçlı, ağüzlü, xumargözlü və dolu bədənli bir qız idi
[ər.] köhn. Ata-ana üzünə durma, qabarma; ata-ananın itaətindən çıxma. Biz övrətə heç bir söz demərik, halbuki ağvalideyn, yəni ata və ananın üzünə du
sif. Üzü ağ, ağbəniz, ağsifət. Ağyağız uşaq. Ağyağız oğlan
sif. 1. Ağ yallı, ağ yalı olan. Ağyal at. 2. məc. dan. Ağsaç, ağbirçək. Ağyal mamaça … üzərlik və qara şəvəni səkinin divarlarından asırdı
bax ağyağız
is. bot. Dəniz sahili qumlarında bitən çoxillik ot bitkisi
sif. bot. Yarpaqlarının rəngi ağ olan
is. astr. Aydınlıq gecələrdə göy qübbəsində işıq zolağı kimi görünən ulduzlar yığını; Südyolu, Kəhkəşan
is. bot. Çoxillik paxlalara aid yem bitkisi
sif. Maymaq, huşsuz, diqqətsiz. □ Ağzıaçıq qalmaq – heyrət içində qalmaq, təəccüb etmək. …Müəllim Əsədi qarşısına alıb yola düşdü və uşaqlar da ağzıaç
is. Maymaqlıq, huşsuzluq, diqqətsizlik
zərf dan. Sözübir, dilbir, müttəfiq
is. dan. Tək bir çıxacağı olan yer, darısqal yer, möhkəm yer, çıxılmaz yer. // Dam, həbsxana. Saldın axır öz əlinlə özünü ağzıbirə; Vec bitirməz sənə,
is. dan. Söz birliyi, ittifaq, sözü bir olma
sif. 1. Söz saxlaya bilməyən, sirr saxlaya bilməyən; sözünün üstündə durmayan, etibarsız, dəyanətsiz
is. 1. Sözünün üstündə durmama, etibarsızlıq. // Zabitəsizlik, ciddiyyətsizlik, zəiflik, sözü keçməməzlik
sif. Ciddi, sözünün üstündə duran, dayanıqlı, sirr saxlayan. Min, kefin istədiyi səmtə çap, bir az ağzıbütün ol, çünki burada iş var
is. Ciddilik, zabitəlilik, sözünün üstündə durma, sözü keçmə; sirr saxlama
sif. dan. 1. Ağzının bir tərəfi cırıq olan. 2. bax ağzıboş 1-ci mənada
is. və sif. dan. Söz saxlamayan, sirr saxlamayan; xəbərçi. [Heydər bəy:] A kişi, bilmirəm hansı ağzıdağınıq naçalnikə məni nişan veribdir
is. dan. Ağzıdağınıq adamın xasiyyəti
sif. köhn. Daima dua oxumaqla, ibadətlə məşğul olan adam; dindar, mömin. Nitqi həqiqətli, sözü fal kişi; Ağzıdualı qoca baqqal kişi
sif. 1. Ağzının quruluşu əyri olan. 2. məc. İncik, küskün, narazı
sif. Ağzı enli, enli ağızlı. Ağzıgen şüşə
is. dan. Ağzına gələni danışan adam, məsuliyyətsiz danışan adam; boşboğaz. [Məmməd:] Bir nəfər ağzıgöyçək gedib onlara xəbər aparsa ki, Məmməd meyxana
is. dan. Boşboğazlıq, ağzıboşluq, ağzına gələni danışma. [Gövhərtacın anası:] Sənin haqqında arvadlar iki min söz danışıb ağzıgöyçəklik eləyəcəklər
bax ağzıpərtöv
bax ağzıyelli
sif. dan. Sözüötən, sözükeçən, nüfuzlu; sözündə möhkəm
sif. dan. Qudurğan, azğın. Dağlarda qar əriyəndə və yaz yağışları başlayanda bu dayaz çay ağzıköpüklü bir əjdahaya dönürdü
is. və sif. Xalq arasında itə və xüsusilə canavara verilən ad. Ağzıqara canavar düşmənidir çobanın; Yanındakı boz köpək yoldaşıdır çobanın
bax ağzıgöyçək. …Bir para ağzıqəşənglər başlayıblar qəzetlərində yazmağa ki, gərək övrətlər oxusunlar, tərbiyə tapsınlar, … cəmiyyət tərtib eləsinlər
sif. dan. Aciz, ölüvay, cəsarətsiz, key
is. dan. Acizlik, ölüvaylıq, cəsarətsizlik, keylik
sif. dan. Çox hirsli, acıqlı, tünd danışan. Ağzıodlu (z.) danışmaq
bax ağzıyava
bax ağzıyavalıq
bax ağzıkəsərli
sif. Ağzı çox kiçik və zərif
bax ağzıyava. …Bu müstəbid təbiətli adam eyni zamanda bir küçə qalmaqalçısı qədər ağzısöyüşlü, tərbiyəsiz … idi
sif. Ağzına qədər dolmamış, yarımçıq
sif. Dodağının bir yeri yarıq olan