“Bəndəmlənmək”dən f.is
məch. Bəndəmlə bağlanmaq
sif. Bəndəmi olan, bəndəmə bağlanmış
sif. Bəndəmə yarar
is. [fars.] 1. Keçid, yol. Qara Məlik hər tərəfdən məhəlləyə girən bəndərləri kəsdirdi. M.S.Ordubadi
is. [fars.] 1. Düşmənin, yaxud ovlanan heyvanın keçə biləcəyi yeganə yer, yol, keçid və s. Tutulub bəndərgah, kəsilib bərə; Tapmırıq çıxmağa yol, aman
is. [fars.] köhn. Keçmişdə bir şəxs müsahibinə hörmət üçün, oğluna işarə olaraq “mənim oğlum” əvəzində belə deyərdi
[fars.] köhn. Əmrə, buyuruğa, fərmana hazır olan. Əsəd der: hökmündə bəndfərmanəm; Sənsən mənə sultan, Pəri, can Pəri! Aşıq Əsəd
dan. Məəttəl, bənd. [Merac:] Gözəl, mən sənin bəndivanınam, geyin gedək. Ə.Vəliyev. □ Bəndivan olmaq – 1) bənd olmaq, məəttəl olmaq; 2) məc
“Bəndləmək”dən f.is
f. 1. Başdansovma tikmək, kök atmaq, kökləmək. Vaxt çatmamışdı ki, [nənəm donumun] düymələrini qoysun, odur ki, donu əynimə geydirib, yaxasını sapla b
“Bəndlənmək”dən f.is
məch. 1. Başdansovma tikilmək, köklənmək. 2. Bənd olub qalmaq, ilişib qalmaq
sif. Bağlı. Boynu bəndli camışlar tövlədə fısıldaşır və gövşək çalırdılar. S.Rəhimov
sif. köhn. 1. Üzdə, ya bədənin başqa yerində nöqtə şəklində kiçik xal, nişan. 2. İt adı
sif. Xallı. Xəstə Qasım bir qız sevib hənəkli; Ağ üzündə xallar, bənəkbənəkli. Xəstə Qasım
is. [fars.] bax bənövşə. Başına döndüyüm gülüzlü Pəri; Adətdir dərərlər yaz bənəvşəni. Qurbani. Apardı əqlimi bir ahu gözlü; Bir bənəvşə boylu, bir la
bax bənövşəlik. Bənəvşəlikdə, yasəmənlikdəyəm; Könül açar yavaş əsən küləklər. A.Səhhət
[fars.] bax bənövşəyi
is. [fars.] 1. Toxumunda narkotik maddələr olan bitki; bəng otu. 2. Həmin bitkinin toxumundan hazırlanan kefləndirici maddə; həşiş
is. [fars.] köhn. Bəng düşkünü, bəng çəkən, həşiş çəkən adam. Nə şərabiyəm, nə bəngi, nə xəyaliyəm, nə rəngi
[ər.] Övlad, oğullar. □ Bəni-adəm – insan, adam. Mən bəni-adəm üçün görməmişəm səcdə ola. S.Ə.Şirvani
is. Üz, çöhrə, sifət. [Toğrulun] qara və böyükcə gözləri ildırımlar çaxır, geniş və qırmızı bənizindən qəzəb alovları qarsırdı
is. bax mənlik
is. [ər.] Binanın daş, kərpic hissəsini tikən usta. Dodaqaltı segah deyən qoca bənnalar; Sal daşlardan təməl qoyur, divar hörürdü
is. Bənnanın işi, sənəti, peşəsi. [Mahmud:] Mən əvvəllər elə bilirdim ki, bənnalıq … adi bir fəhləlikdir
dan. bax bənna. Əkbərin gözü bənnə şagirdliyində açıldı. Mir Cəlal
is. Yazda bitən, əksərən açıqqırmızıya çalar abı rəngli, gözəl qoxulu kiçik çiçək. Bənövşə birillik bitkidir
is. Bənövşə bitən yer, bənövşə əkilmiş yer
sif. Bənövşə rəngli. Bənövşəyi parça. Bənövşəyi sap. – Onların [qızların] ağ, qırmızı və bənövşəyi kəlağayıları tovuz qanadı kimi havada çırpınır
is. bax bənövşəyi. Gah bənövüş, gah qırmızı, gah da laləzar oluram. Aşıq Hüseyn. [Kəklik xalanın] … başında ağ haşiyəli bənövüş kəlağayı var idi
“Bənzədilmək”dən f.is
məch. 1. Oxşadılmaq, uyğunlaşdırılmaq. 2. Təqlid edilmək. 3. Səhvən başqasına oxşadılmaq
“Bənzəmək”dən f.is
f. 1. Oxşamaq. Yanaq üzrə saçın tovuza bənzər. Nəsimi. Daşə bənzər bağrı, təsir eyləməz əfqan ona. Füzuli
1. sif. Oxşar, oxşayan, bənzəyən, tay, uyğun. Bir-birinə bənzər. Əkizlər çox zaman bir-birinə bənzər olurlar
is. Oxşarlıq, uyğunluq. Bu iki şeyin arasında heç bənzərlik yoxdur
1. “Bənzətmək”dən f.is. Bir-birinə bənzətmə. 2. is. ədəb. Nəzirə surəti ilə bir əsərə təqlidən yazılmış əsər
f. 1. Oxşatmaq. Bənzətməz anın yüzini ayə Nəsimi, sor nədən. Nəsimi. Əhli-təmkinəm, məni bənzətmə, ey gül, bülbülə
is. Bənzəmə, oxşama; bənzərlik, oxşarlıq. İki şeyin bir-birinə bənzəyişi
1. sif. Başqası ilə tən, bir ölçüdə, bir boyda olan. Bərabər qiymətli. Bərabər qüvvəli. Bərabər kəmiyyətli
zərf 1. Bir bərabərdə, bir boyda, bir böyüklükdə, bir miqdarda, bir həcmdə, bir ölçüdə; tən yarı. 2. Bir yerdə, bərabər, yan-yana
is. Heç bir əsas olmadan əmək haqqını və s.-ni bərabərləşdirmək cəhdi
bax bərabərləşdirmək
“Bərabərləşdirilmək” dən f.is
məch. Bərabər hala salınmaq, bir ölçüyə, bir əndazəyə salınmaq, tənləşdirilmək, tarazlaşdırılmaq. Hüquqca bərabərləşdirilmək
“Bərabərləşdirmək” dən f.is
f. Bərabər hala salmaq, bərabər etmək, bir ölçüyə, bir əndazəyə salmaq, tənləşdirmək, tarazlaşdırmaq
“Bərabərləşmək”dən f.is
f. Bərabər olmaq, tənləşmək, tarazlaşmaq; bir ölçüyə, bir əndazəyə gəlmək. // Ayaqlaşmaq. Sən onunla bərabərləşə bilməzsən