“Ağlamsı(n)maq”dan f.is
f. Ağlayan kimi olmaq, gözləri yaşla dolmaq, doluxsunmaq. Kiçikbəyim ağlamsınaraq başmağı onun [Məmməd bəyin] əlindən alıb, hasarın üstündə oturdu
sif. Ağlayan, gözüyaşlı, gözü yaşla dolu. Kişi ağlar gözilə qıldı fəğan; Söylədi oğlu: – Ağlama, babacan! M
zərf Özünü ağlayan kimi göstərərək, ağlamsına-ağlamsına
sif. bax ağlabatan. [Heydər bəy:] Ağlasığışan iş deyil. S.S.Axundov. Hikmət İsfahaniyə məhbəsdə rast gəlmək ağlasığan şey deyildisə də, həqiqət idi
bax ağlabatmaz. İranı doldurmuş və arasıkəsilmədən axıb gəlməkdə olan alman casusları, İranın hakim dairələri və mürtəce təbəqələr Hitlerin qalib gələ
bax ağlabatmazlıq
1. “Ağlaşmaq”dan f.is. 2. is. Yas, matəm. [Əbdürrəhman bəy:] Arvad, bilirsən nə var; mən sənə çox məsləhət görürəm durub gedəsən bir ağlaşmaya
qarş. Birlikdə ağlamaq, ağız-ağıza verib ağlamaq, bir-birinə qoşulub ağlamaq. Bir kənddə camaat ağlaşaağlaşa (z
“Ağlatmaq”dan f.is
f. 1. Ağlamağa məcbur etmək, birinin ağlamasına səbəb olmaq. Uşağı ağlatmaq. – [Laçın] iki-üç yaş özündən böyük oğlanları təklikdə döyüb ağlatmağı da
f.sif. bax ağlağan. Ağabala çox ağlayan uşaq idi. Ağlayanda da üzünü elə turşudardı ki, elə bil mərsiyə deyəcəkdi
sif. Ağlayan
is. Ağlama. Kişilərdə yersiz gülüşlər nə qədər çoxsa, qadın və qızlarda da yersiz ağlayış və qısqanışlar da həddindən artıqdır
ağlı-bozlu, ağlı-qaralı və s. – hər rəngli, bütün rənglərdə olan. Köç yolu ilə gedən ağlı-bozlu sürülərin sayı-hesabı yox idi
sif. Hələ ağlı bir şey kəsməyən. Ağlıkəsməz uşaq
is. Ağ şeyin halı, bir şeyin ağ rəngi. Qarın ağlığı. Dərinin ağlığı. – Əvvəl gözəllərdə gərəkdir çağlıq; Ondan sonra ola sadəlik, ağlıq
is. məh. 1. Divara çəkilən birinci mala (suvaq). 2. Çəltik şumunda sürülən ilk mala
sif. dan. Dərisi ağ, kök və göyçək (qız)
sif. dan. Ağ və kök (uşaq və ya qadın). Məcid kişi köynəyinin ətəyilə alnının tərini silə-silə dedi: – Bunun bir ağmaya vaxtı vardı ki… Dünya gözəli i
is. məh. Ehtiyacı ödəmək üçün üyüdülən azacıq dən. ◊ Ağnağaz üyütmək məc. – boş yerə danışmaq, boşboğazlıq etmək
is. məh. 1. Heyvanın ağnadığı yer. 2. Dağlarda torpağı sürüşmüş və ya su yuyub aparmış yer. 3. Bir yerə yığılıb iylənən palçıqlı su, lehməli gölməçə,
“Ağnamaq”dan f.is
f. 1. Dalı üstə uzanıb ayaqlarını yuxarı qaldıraraq, o üz-bu üzə çevrilmək (bəzi heyvanlar haqqında)
“Ağnaşmaq”dan f.is
qarş. Bir yerdə ağnamaq, birgə ağnamaq
f. Aşağı sürmək, endirmək. Qayadan sürüsün ağnadır çoban; Qoyunlar, quzular mələr yanbayan. M.S.Ordubadi
sif. Ağarmış, solğun. …Bu işıqdan Lidyanın ağnavaz çöhrəsi daha da solğun görünürdü. Ə.Əbülhəsən
is. 1. Duyğu sinirlərinin qıcıqlanması nəticəsində bədənin hər hansı bir yerində hiss edilən əziyyət, əzab; sancı, sızı; acı
is. 1. Çox işləmək, yol getmək və s. nəticəsində bədəndə duyulan ağrı və ya yorğunluq hissi. Bədənimizin ağrıacısı çıxdı
zərf Əziyyətsiz, əzabsız, asanlıqla. Nina İraida məsələsinin ağrı-acısız həll olunduğu üçün əlimi sıxıb təşəkkür etdi
sif. tib. Sakitləşdirən, ağrını azaldan. Ağrıkəsən dərmanlar
sif. Ağrısı və acısı olan, ağrıyan
“Ağrımaq”dan f.is
f. 1. Bədənin bir yerində ağrı hiss etmək. Dişi ağrımaq. – [Gülüş:] Sevil, nə üçün belə solğunsan, yoxsa bir yerin ağrıyır? C
sif. və zərf 1. Ağrımayan, ağrısı olmayan, incitməyən; əziyyətsiz. Ağrısız əməliyyat. Dişi ağrısız çəkmək
sif. tib. Ağrıya qarşı hissizləşdirici. Ağrısızlaşdırıcı dərmanlar
məch. tib. Ağrıya qarşı hissizləşdirilmək, keyləşdirilmək
f.sif. tib. Ağrıya qarşı hissizləşdirilmiş, keyləşdirilmiş
“Ağrısızlaşdırmaq”dan f.is
f. tib. Ağrıya qarşı hissizləşdirmək. Doğumu ağrısızlaşdırmaq
is. 1. Ağrıya qarşı hissizlik, ağrı olmaması. 2. məc. Əziyyətsizlik, zərərsizlik, asanlıq, zəhmətsizlik
“Ağrıtmaq”dan f.is
f. 1. Əziyyət vermək, ağrı vermək, incitmək, ağrıya səbəb olmaq. Yara bərk ağrıdır. Çiban ağrıdır. – Çarpanaq yaralarının yeri … ağrıtmırdı
f.sif. Əziyyət verən, incidən, narahat edən. Ağrıyan dişi çəkdirmək
sif. Saçı ağarmış; qoca. Ağsaçlı qoca