sif. [fars. bəd və ər. qədəm] Ağırayaqlı, ağırayaq, qədəmi şükümsüz, ayağı düşməyən, gəlməsi guya uğursuzluğa səbəb olan
is. Ağırayaqlılıq, qədəmi şükümsüzlük
sif. [fars.] Pisxasiyyət, adamlarla yola getməyən. Bədqılıq adam
is. Bədqılıq adamın xasiyyəti, yola getməzlik
sif. Çirkin, eybəcər, kifir, pinti, natəmiz, yaraşıqsız
mücər. Çirkinlik, kifirlik, pintilik, eybəcərlik, natəmizlik, yaraşıqsızlıq
f. dan. Bəxti gətirməmək, işi pis gətirmək, uğursuzluğa düçar olmaq
is. Pislik, yamanlıq; tərslik, nəhslik. [Novruzqulu] başmağını çıxarmaq üçün əyildikdə, işin bədliyindən bu biri ayağı da sürüşür
sif. [fars. bəd. və ər. lövn] Əsil mənası “bədrəng” olub, canlı dildə “pis, yaramaz, ləyaqətsiz” mənasında işlənir
sif. [fars.] köhn. Son dərəcə kefli, bərk kefli; sərxoşluqdan özünü itirib, nalayiq hərəkət edən. Bəli, doqquz ayın müddətində otuz doqquz nömrə məcmu
sif. [fars. bəd və ər. mizac] Pisxasiyyətli, ağırxasiyyətli, tündməzac, yolagetməz, qılıqsız, rəftarsız
is. Yolagetməzlik, qılıqsızlıq, rəftarsızlıq, pisxasiyyətlik; hər şeydən əsəbiləşmə, hirslənmə xasiyyəti
sif. [fars. bəd və ər. məzhəb] Heç bir dinə, məzhəbə inanmayan; dinsiz
is. [fars.] bot. Müşk ağacı, söyüd fəsiləsindən dekorativ ağac. □ Bədmüşk arağı – bu ağacın çiçəyindən çəkilib, xalq təbabətində işlənən cövhər
sif. [fars. bəd və ər. nəl] Özünü nallamağa qoymayan (at, qatır və s.). Bədnal at
sif. [fars.] Pislikdə adı çıxmış, adı ləkəli, pis ad qazanmış; rüsvayçı, biabırçı. Çaqqal var ki, gödən çıxardar, qurdun adı bədnamdır
dan. bax bədnamlıq. [Hamı:] Yox, belə iş ola bilməz; bu nə hərəkətdir, bu nə bədnamçılıqdır? Ü.Hacıbəyov
is. Biabırçılıq, rüsvayçılıq
is. [fars. bəd və ər. nəzər] Guya gözündə başqasına xətər yetirə biləcək qüvvə olan adam. Al-yaşıl geyinib durma qarşıda; Yayın bədnəzərdən, göz dəyər
sif. [fars. bəd və ər. niyyət] Niyyəti, qəsdi, fikri, arzusu pis olan. Gözəlin bəzisi bədniyyət olur; Qədrbilməz olur, bihürmət olur
is. Sağlam, qaçağan və köhlən at. Mən aşıq Alı dayı; Söz deyər Alı dayı; Könlü bədöv istəyən; Vaxtında alı dayı
is. [ər.] On dörd gecəlik Ay, tam dairə şəklinə düşmüş Ay. // Şairanə təşbehlərdə. Gün-gündən edib kamalı hasil; Ol mahi-növ oldu bədri-kamil
sif. [fars.] Rəftarı pis, bədqılıq, rəftarsız, yola getməyən, kobud (rəftarda). Bədrəftar adam
is. İnsanlarla keçinməmə, yola getməmə, rəftarsızlıq, bədqılıqlıq; kobudluq (rəftarda)
[fars. bəd və ər. rəğbət] Pis, rəğbətsiz, ikrah doğuran. Amma [Mirzə Süleyman bəy] adını dəyişmək istəyəndə rəhmətlik atasının bədrəğbət adı mane olur
is. [fars.] bot. Ətirli efir yağına malik bitki
sif. [fars.] 1. Xoşa gəlməyən rəngdə olan, pisrəngli, çirkinrəngli. 2. Çirkin, kifir. Cəfər kişi qarayanız, … seyrək bığlı, olduqca bədrəng bir adam i
is. [fars. bəd və ər. sifət] 1. Görünüşü, sir-sifəti çirkin, bədləkər. Bədsifət bir şeytan kürəkləyib onu cəhənnəmə tullamaq istəyirdi… “Kirpi”
sif. [fars. bəd və ər. şəkl] Pis görkəmli, çirkin, biçimsiz
sif. Uğursuzluq gətirən
is. Uğursuzluq, bədbəxtlik gətirmə
sif. [fars.] bax betər. [Heydər bəy:] Səni toysuz aparmaq mənə ölümdən bədtər görünür. M.F.Axundzadə
sif. və is. [fars.] Bəxti gətirməyən, uğursuz, şükümsüz. Bəduğur adam. – [Kəndlilərdən bəzisi] təki deyirdi, bu bəduğurların üzünü görməyim
sif. və is. [fars. bəd və ər. zat] Zatı pis, nacins, yaramaz, alçaq; hiyləgər, fitnəkar (bəzən söyüş mənasında işlənilir)
is. Yaramazlıq, alçaqlıq, hiyləgərlik, fitnəkarlıq, nacinslik
nida. Tərif, bəyənmə, zövq, nəşə ifadə edir (bəzən istehza ilə deyilir). Bəh-bəh, nə gözəl havadır! Bəh-bəh, nə ətirli güldür! Bəh-bəh, nə yaxşı səsi
[fars.] bax bahadır
zərf [fars.] İgidcəsinə, qəhrəmancasına, bahadırcasına
is. [xüs. is.-dən] Bəhailiyə mənsub olan adam
is. 1. XIX əsrin ortasında İranda əmələ gəlmiş kosmopolit bir məzhəb. (Babın şagirdlərindən biri olan Bəhaüllanın adından)
is. [fars.] 1. Bir iş üçün əsas ola bilən keyfiyyət, səbəb, dəlil. Mübahisə üçün bəhanə axtarmaq. – Faş oldu nəsihətin cəhanə; Sən qoymadın ortada bəh
is. Hər şeyə bəhanə tapan adam. Bəhanəçiyə bəhanə əskik deyil. (Ata. sözü)
is. [fars.] şair. Güllüçiçəkli, yaşıllıq yer. Dəbistan bir bəharistan, onun əzharı irfandır. M.Hadi
is. [ər.] 1. Gözəllik. 2. Şadlıq, sevinc, fərəh. Şairəm, təbim dəniz, şeiri-tərim dürdanədir; Bəhcətim, eyşim, sürurim, vəcdim əhraranədir
is. [fars.] 1. Meyvə, məhsul, bar, bəhrə. Bu ağacın bəhəri azdır. Bu il bəhər hədsizdir. 2. Xeyir, səmərə
zərf [fars. bəhər və ər. hal] köhn. Hər halda, hər necə olursa olsun, hər zaman, bütünlüklə, hər vaxt
sif. Meyvə verən, məhsul verən, bar verən; meyvə gətirmiş
is. 1. Məhsulluluq. 2. Xeyirlilik, səmərəlilik
sif. 1. Meyvəsiz, məhsulsuz, barsız; meyvə, məhsul verməyən, bar verməyən. 2. Xeyirsiz, səmərəsiz