is. 1. Bəhər, meyvə, bar verməzlik, məhsulsuzluq. 2. Xeyirsizlik, səmərəsizlik
is. [ər.] köhn. Dəniz, dərya. BəhriXəzər (Xəzər dənizi). – Yaşım suyu oldu varəvarə; Bir bəhr ki, yox ona kənarə
is. [ər.] Vəzn (şeirdə, musiqidə). [Məşədi:] [Şerin] üçüncü və beşinci bəndləri ayrı bəhrdədir. M.Hüseyn
[fars.] bax bəhər. Çəkmişik övladımızın fikrini; Ömrümüz olsa görərik bəhrini. M.Ə.Sabir
is. [fars.] tar. Keçmiş zamanlarda mülkədarların kəndlilərdən aldıqları natural vergi (məhsul). Tiflisdə “sirk” oyunu həmişə qışda başlanır, ondan ötr
is. 1. bax bəhər. …Heydərqulu bəhrəni tamam alıb, Hacı Qara Dinməzə satıbdır… N.Vəzirov. [Alı] bir az əvvəl bostandan ilk bəhrə alaraq, iki araba qovu
“Bəhrələnmək”dən f.is
f. Fayda götürmək, səmərə götürmək; faydalanmaq, istifadə etmək
bax bəhərli
bax bəhərsiz
bax bəhərsizlik
sif. [fars.] köhn. Bəhrə götürən, fayda götürən, fayda aparan. □ Bəhrəyab olmaq köhn. – faydalanmaq, istifadə etmək
sif. [ər.] köhn. Dənizə, gəmiçiliyə və ya hərbi donanmaya aid olan
is. [ər.] əd. 1. Əruz vəzninin bəhrlərindən biri. 2. Müəyyən vəznlərdə, lakin qəlibsiz deyilən və sonları qafiyəli olan cümlələr şəklində nəsr forması
[ər.] Dənizə məxsus, dənizə aid. □ Qüvveyi-bəhriyyə köhn. – bir dövlətin hərbi-dəniz qüvvələri, hərbi gəmiləri və s
köhn. bax dənizçi. Bəhriyyəçilərdən ibarət olan dəniz piyada batalyonu qəti hücumla düşməni … təpədən vurub çıxardı
top. [ər.] köhn. 1. Dənizdə, gəmidə işləyənlər. 2. Dəniz əsgərləri, hərbi-dəniz qüvvələri
is. [ər.] 1. Bir şey haqqında ətraflı danışma, müzakirə etmə, fikir yeritmə. // Söhbət, danışıq. □ Bəhs etmək – danışmaq, söhbət etmək, fikir yeritmək
1. zərf Bir-biri ilə yarışaraq, bir-biri ilə bəhsləşərək; bir-birinin acığına. Bəhsəbəhs etmək. 2. is
“Bəhsləşmək”dən f.is.; mübahisə
qarş. 1. Bir-biri ilə mübahisəyə girişmək, mübahisə etmək. 2. Yarışmaq, yarışa girişmək. Gəl bəhsləşək, görək hansımız bu işi tez qurtararıq
[ər.] bax paxıl
bax paxıllıq
[fars.] Bağışlayan, verən, səbəb olan (adətən tərkib şəklində işlənir). □ Bəxş etmək – bağışlamaq, vermək
[fars.] bax bəxşiş. İnsaniyyətin mizanı səxavətdir, bəxşayişdir. N.Vəzirov. [Molla:] Yox, əxəvi, bəxşayiş tümən-tümən, haqq-hesab dinar-dinar, – dedi
is. [fars.] Bağışlanan şey, bağışlanmış şey; pay. Ağca xanım . . atasına yazdığı məktubun içində bir şahı iriliyində zərli bir kağız da qoymuşdu ki, b
is. [fars.] 1. Tale, qismət. O zülf qarə qılıb bəxtimi məgər, Seyyid? Mənim əzəl də bu bəxti-qarəliyim var idi
sif. [fars.] Təsadüfi bəxt, müvəffəqiyyət ümidi ilə edilən, bəxti sınamaq üçün edilən. [Ələmdar:] “Bəxtəbəxt” – deyə, ayırdığı qızılın hər komasını bi
sif. [fars.] Xoşbəxt, bəxtli, taleli. …[Narıngül] indi bəxtəvər həyatın meyvələrini dadmışdı. Ə.Vəliyev
is. Xoşbəxtlik. // Çıx. halında: bəxtəvərlikdən – bikarçılıqdan, dərdsizlikdən. [Cavad:] Dərdim var, ay başına dönüm, sirrim var, mən bəxtəvərlikdən b
sif. (bəzən “bəxtiqarə” şəklində işlənir). Bütün ömrü boyu talesiz, qaragün, əziyyət və məşəqqətlə yaşayan; bədbəxt, talesiz
sif. və zərf [fars.] Xoşbəxt, bəxtli. Bəxtiyar adam. Bəxtiyar olmaq. Bəxtiyar yaşamaq. – Avqustun axırında bu bəxtiyar ailə ilə əlvida edərək Bakıya q
is. Xoşbəxtlik. Burnaşov Yekaterinanın … Tiflisə qoşun göndərməkdə heç bir istila fikrində olmadığından, yalnız əhalinin asayiş və bəxtiyarlığını istə
sif. Taleli, xoşbəxt, bəxtəvər; bəxti gətirən, istədiyinə nail olan. Bəxtli adam
sif. Talesiz, bəxti gətirməyən, uğursuz, bədbəxt. “Bəxtsiz cavan” (Ə.Haqverdiyevin pyesinin adı)
mücər. Talesizlik, uğursuzluq, bəxti gətirməyən adamın halı
[ər.] bax buxur
[fars. be və ər. istilah] köhn. Adətən tərkiblərdə işlənir. …dilində, …dilincə, …dilində desək, …demişkən, …deyildiyi kimi
is. [ər.] 1. Bakirəlik, qızlıq. 2. məc. Təmizlik, saflıq
sif. Qoruyucu, mühafizəçi, baxıcı, gözətçi, keşikçi. Ax, siz, a zəncir, a zəncirlərim! Siz də dəmir bəkçisiniz hər zaman
is. Gözətçilik, keşikçilik
“Bəkləmək”dən f.is
f. 1. Mühafizə etmək, qorumaq, keşiyini çəkmək. Bizə çün qədr bulunmaz, çıxalım dünyadan; Müştəri yox, necə bir bəkləyəlim bazarı
is. Bəzi şirin meyvələrin suyundan çəkilən şirə; doşab. Üzüm bəkməzi. Əncir bəkməzi. Tut bəkməzi
is. və sif. XV əsrdə İranda meydana çıxıb, sonralar Yaxın Şərqdə yayılmış müsəlman dini təriqətlərindən birinin adı (bu təriqətin müəssisi olan Hacı B
is. Bəktaşi təriqəti və bu təriqətə mənsubiyyət
is. [ər.] klas. Baqilik, əbədilik, həmişəlik, ölməzlik. Seyyid, elə bildim ki, bəqa suyunu içdim; Ol lalərüxün qətlimə fərmanını görcək
[ər.] köhn. Aşağıdakı tərkiblərdə işlənir: bəqədri-qüvvə – qüvvə çatdıqca, güc çatdıqca, imkan daxilində
is. [ər.] Quran surələrindən ikincisinin adı