bax dabandaşı. Hamamçının qabağında … xırda bankaların içində rüşul, ayaqdaşı, xına, yumurta və bu kimi şeylər olardı
is. 1. Ayaq buxovu. 2. məc. Əngəl, maneə
is. köhn. dan. Getmək və gəzməklə əlaqədar olan bir iş üçün tələb olunan zəhmət haqqı
is. Ayağa geyilən şey. Dəri ayaqqabı. Rezin ayaqqabı. Ayaqqabı mağazası. Ayaqqabı fabriki
is. Çəkməçi, ayaqqabı tikən, ya yamayan usta
“Ayaqlamaq”dan f.is
f. 1. Tapdalamaq, tapdalayıb əzmək, ayaqları altında əzmək, ayağı ilə məhv etmək, xarab etmək. Əkini ayaqlamaq
“Ayaqlandırmaq”dan f.is
f. Üzərinə qaldırmaq, təhrik etmək, cəsarətləndirmək
“Ayaqlanmaq”dan f.is
1. məch. Tapdalanmaq, tapdalanıb əzilmək, ayaq altında əzilmək, məhv edilmək, xarab edilmək. // Ayaqla basılmaq, sıxılmaq; ayaqla vurulmaq, əzişdirilm
“Ayaqlaşmaq”dan f.is
f. 1. Biri ilə ayaq-ayağa gedə bilmək, bərabər getmək, birgə yerimək. Bizi müşayiət edən küçə adamları faytonla ayaqlaşıb bərabər gedə bilərdilər
icb. Tapdalatmaq, ayaq altında əzdirmək, xarab etdirmək. Əkini malqaraya ayaqlatmaq
sif. 1. Ayağı olan (bax ayaq1 4-cü mənada). Ayaqlı şkaf. Ayaqlı paltarasan. 2. məc. Zirək, cəld, çevik, ayaqdan cəld
is. 1. Dikinə duran və ya qoyulan şeylərin dayanacağı. Nərdivanın ayaqlığı. Heykəlin ayaqlığı. Sütunun ayaqlığı
is. dan. Əylənmək və ya istirahət üçün yaxın yerlərə ayaqla səyahət. Ayaqseyrinə çıxmaq
sif. Ayağı olmayan, qıçsız. Ayaqsız adam. Ayaqsız taxt. – Oraq onun [quşun] hər iki ayağını biçmiş, o kiçik heyvan ayaqsız (z
1. zərf Tələsik, oturmadan, ötəri, ayaq üstündə. Ayaqüstü yemək. Ayaqüstü işləmək. Ayaqüstü xəstəyə baş çəkdim
is. Məclisdə, qonaqlıqda və s.-də qonaqlara xidmət etmə. Ayaqüstülük etmək
sif. 1. Yalınayaq, ayağı çılpaq, ayağında heç bir şey olmayan. Ayaqyalın uşaqlar qara düşüb, çil toyuğu basmarlayıb tutdular
is. 1. Quyuya düşmək üçün divarlarında ayaq keçirməkdən ötrü açılan oyuq. 2. Faytonda, karetdə və s.-də minmək üçün düzəldilmiş ayaq yeri
is. Təbii ehtiyacları rəf etmək üçün yer; abdəstxana, rahatxana. ◊ Ayaqyoluna düşmək – ishala düşmək, qarnı işləmək
məh. bax ayalqa
məh. bax ayama
is. Bir adama el tərəfindən verilən ləqəb, ad. Sadıq bir az duruxub cavab verdi ki, “lağlağı” onun ayamasıdır
is. dan. 1. Barama, pambıq və s. bu kimi xam mallardan əldə edilən xalis malın miqdarı. 2. bax əyyar
is. [ər. “ayə” söz. cəmi] bax ayə1 1-ci mənada. Ya ki, bir molla olub soymağa məxluqatı; Xahişi-nəfslə şərh eylər idi ayatı
is. Qışda buludsuz, aydın gecələrdə quru soyuq, şaxta; ümumiyyətlə, bərk soyuq. Qış yolunu yaz kəsdi; Qaranı bəyaz kəsdi; Gecə durdum qapıda; Əllərim
“Ayazımaq”dan f.is
f. 1. Göy üzü açılmaq, buluddan, dumandan təmizlənmək, aydınlaşmaq. Bir az qabaq hava buludlu idi, indi ayazıyıbdır
f. Ayaza vermək, şaxtaya vermək, soyutmaq, dondurmaq
“Ayazlamaq”dan f.is
bax ayazımaq 1 və 2-ci mənalarda
sif. Şaxtalı, soyuq. Sən ayazlı gecələrdə ulduzların sirdaşısan; Boranların, çovğunların, dumanların qardaşısan
is. 1. Buludsuz, aydın, eyni zamanda da soyuq gecə, ya gündüz. 2. məh. At çulunun içinə astar kimi tikilən keçə
zərf Müntəzəm surətdə hər ay, aydan-aya. Aybaay hesabat vermək. Üzvlük haqqını aybaay toplamaq. Aybaay geri gedir
is. 1. Həddi-büluğa çatmış qızlarda, həmçinin qadınlarda vaxtaşırı (hər ay) uşaqlıqdan qan ifrazı; adət, heyz
sif. şair. Sifəti ağ, gözəl, göyçək
sif. 1. İşıqlı, aylı, mahtab. Aydın gecə. – Azər daha çox zövq alır aydın gecələrdən. H.Cavid. Aydın bir gecədir, ulduzlar həsrətlə yerə baxır
zərf Aydın surətdə, açıq-aydın, lap aydın. Səs aydınca eşidilir. – Uzaqda qurulmuş çadırlar da aydınca görünürdü
“Aydınlanmaq”dan f.is
bax aydınlaşmaq
“Aydınlaşdırılmaq” dan f.is
məch. Aydın edilmək, aşkar edilmək, müəyyən edilmək, izah edilmək
“Aydınlaşdırmaq”dan f.is
f. Aydın etmək, aşkar etmək, müəyyən etmək, bəlli etmək, açmaq, izah etmək. Məsələnin qaranlıq tərəfini aydınlaşdırmaq
“Aydınlaşmaq”dan f.is
f. 1. Aydınlıq olmaq, açılmaq, buluddan və s.-dən təmizlənmək. Göy üzü aydınlaşdı. Axşamdan hava buludlu idi, səhərə yaxın aydınlaşdı