is. məh. Şah arı
“İmirçimək”dən f.is
f. dan. İylənmək, xarab olmağa başlamaq, turşumaq, ağırlaşmaq. Qatıq imirçiyib. Pendir imirçiyib
f.sif. dan. Ağırlaşmış, xarab olmuş, turşumuş, iylənmiş. İmirçimiş yağ
Qoşulduğu sözü keçmiş zamana bağlayaraq ona rəvayət mənası verən bağlama. Şəhər çox böyük imiş. Onun qisməti belə imiş
[lat.] 1. Oxşatma, bənzətmə; bir şeyin saxtasını düzəltmə. Mərmər imitasiyası (mərmərə oxşadılmış şey)
is. [ər.] 1. Hər hansı şərait daxilində bir işin həyata keçirilə bilməsi, mümkünlük, mümkün olma. Nə dildə olsa olsun elm olsun xəlqi-aləmdə; Deyildir
sif. İmkanı olan, mümkünü olan, iqtidarı olan
sif. 1. İmkanı olmayan, mümkünü olmayan. İmkansız adam. 2. İmkansızdır şəklində – mümkün deyil, qeyri-mümkündür, çox çətindir
is. Qeyri-mümkünlük, mümkün olmama, imkan olmama, çox çətin olma; bir işin yerinə yetirilməsi üçün imkan və şərait olmadığı hal
is. [ər.] 1. Hər bir ədəbi dil üçün qəbul edilmiş vahid və düzgün yazı sistemi; orfoqrafiya. □ İmla qaydaları – hər hansı bir dildə düzgün yazma qayda
sif. [latıncadan] kit. Bir şeyin və ya hadisənin daxilən öz təbiətinə xas olan, ondan doğan; daxili. Kapitalist istehsalının immanent qanunları
is. [lat.] Mühacir, bir ölkədən köçüb başqa ölkədə yaşayan
is. [latıncadan] tib. biol. Yoluxan xəstəliklərə və müəyyən zəhərlərə qarşı qorunma qabiliyyəti olan
[latıncadan] tib. biol. Orqanizmin yoluxma xəstəliyinə tutulmamaq qabiliyyəti
[lat.] tib. biol. İmmunitet yaratma (bax immunitet)
is. tib. biol. Yoluxucu xəstəliklərə və bəzi zəhərlərə qarşı qoruna bilmə qabiliyyəti
[lat.] Padşahın, hökmdarın ən yüksək titulu və bu titulu daşıyan şəxs; padşah. [Bağır xan:] Siz imperator zabitini soymaqmı istəyirsiniz? E
is. 1. İmperatorun titulu, adı. // İmperatorun hökmdarlıq etdiyi dövr, müddət. 2. Bir imperatorun idarəsi altında olan dövlət, ölkə; hökmdarı imperato
is. 1. İmperatorun arvadı. 2. Qadın imperator
[lat.] köhn. 10 manatlıq rus qızıl pulu (1755-ci ildən); 1897-ci ildən sonra (inqilaba qədər) 15 manat dəyərində olan qızıl pul
[fr.] 1. İmperializm və təcavüz siyasəti yürüdən inhisarçı kapitalın nümayəndəsi olan iri kapitalist
[fr.] Kapitalizmin XIX əsrin axırında və XX əsrin əvvəlində daxil olduğu ən yüksək və axırıncı mərhələsi; iri inhisarlarla səciyyələndirilən xammal mə
[lat.] 1. Başında imperator duran monarxist dövlət. 2. İri imperialist müstəmləkəçi dövlət. Britaniya imperiyası
is. [ing.] 1. Vəzifəsindən kənarlaşdırma. 2. Mühakimə etmək
[ing. əsli lat.] bax idxalat
is. [lat.] Cinsi gücsüzlük
is. [ital.] Konsert, tamaşa, qastrollar təşkil edən işbaz
[fr.] 1. İmpressionizm tərəfdarı olan rəssam, musiqiçi, yazıçı. 2. İmpressionizm mahiyyətində olan, impressionizm üçün səciyyəvi olan; şəxsi təəssürat
[fr.] XIX əsrin ikinci yarısında burjua incəsənətində meydana gəlmiş cərəyan (bu cərəyan tərəfdarları realizmi rədd edir, ictimai məsələlərdən qaçır,
[lat.] Hazırlaşmadan şeir, ya nitq söyləmə, hava oxuma və ya musiqi çalma; irtical. Vəznsiz musiqiyə bunlar daxildir: ladlar üzərində vokal və çalğı g
[lat.] İmprovizasiya qabiliyyəti olan adam: hazırlaşmadan şeir və ya nitq söyləmək, musiqi yaradıb çalmaq qabiliyyəti olan adam
is. İmprovizasiya qabiliyyəti; hazırlaşmadan döşdən şeir, nitq söyləmək, musiqi yaradıb çalmaq
[lat.] kit. 1. Hər hansı bir hərəkəti doğuran daxili səbəb, təkan. Yaradıcılıq impulsu. İradə impulsu
“İmrəndirmək”dən f.is
f. Həvəsləndirmək, tamaha salmaq, tamahsılandırmaq
“İmrənmək”dən f.is
f. Həvəslənmək, tamaha düşmək, iştahaya gəlmək, ağzı sulanmaq; arzu və həvəs oyanmaq
is. məh. Əzilmiş, döyülmüş şeyin içində qalan iri dənəsi. İmrik duz
“İmrikləmək”dən f.is
f. məh. Buğda, duz və bu kimi şeyləri tam döyməmək, narın etməmək. Duzu imrikləmək. Arpanı imrikləmək
“İmriklətmək”dən f.is
bax imriklətdirmək. Yarma xəşili bişirmək üçün buğdanı imriklətmək
sif. İy bilən, iyi tez duyan. İmsik adam
“İmsiləmək”dən f.is
f. məh. İyləmək, qoxulamaq, iy almaq. Külək də ac it kimi vurnuxur o küçədən bu küçəyə; Qapıları, divarları imsiləyir
“İmsilənmək”dən f.is
f. İy duymuş kimi oraburanı iyləmək. Sallayıb başını imsilənərək; Qapının ağzında gərnəşir köpək. S.Vurğun
is. [ər.] 1. Hər hansı bir fənn üzrə keçirilən yoxlama sınağı. Yaz-yay imtahanları. İmtahana hazırlaşmaq
sif. 1. İmtahan edən, imtahan qəbul edən. İmtahanedici komissiya. 2. məc. Sınayıcı, yoxlayıcı, sualedici