– gözlənilən bir hadisə baş verdikdə deyilir; nəhayət. Axırı ki, duman seyrəkləşdi. Elə bil, üfüqdən-üfüqə uzanan boz bir pərdəni yuxarı qaldırıb çadı
sif. və is. dan. Son, axır. Münəvvər xanım süfrə açanda əri, sanki kiminləsə savaşmasının axır-uxurunu danışırdı
zərf 1. Hamıdan sonra, qurtaracaqda. Axırda duran kimdir? 2. Nəticədə, ən nəhayətdə, bir şeyin nəticəsində, nəhayət
bax axırda 2-ci mənada. Axırı bir gün atası rəhmətlik hesabdar Gəldiyevi ayıltdı. Mir Cəlal
sif. 1. Bir şeyin sırasında sonuncu, ən axırdakı; ən axırda olan (gələn). Axırıncı tamaşa. Axırıncı dərs
sif. 1. Sonsuz, nəhayətsiz; sonu, həddi olmayan. 2. Son dərəcə uzun, sürəkli, bitməyən. 3. Nəticəsiz, aqibətsiz
is. 1. Sonsuzluq, nəhayətsizlik; sonu, nəhayəti olmama. 2. Nəticəsizlik, aqibətsizlik
is. din. Dünyanın axırı, qiyamət. Axırzamandı, bir qulaq as, ərşi titrədir; Millətlərin haray-mədədi, əl-aman səsi
is. Axma, axma tərzi. Dağların yağışından; Rəngindən, axışından; Bu gediş ömürlükdür; Duymuşam baxışından
“Axışmaq”dan f.is
f. 1. Axıb bir yerə yığılmaq, hər tərəfdən axıb gəlmək, axıb tökülmək; axmaq. Çöl suları axışıb dərəyə tökülür
“Axıtdırmaq”dan f.is
bax axdırmaq
“Axıtmaq”dan f.is
f. 1. Axmasına səbəb olmaq. Suyu axıtmaq. Südü axıtmaq. Qan axıtmaq (adam öldürmək, ya yaralamaq). – Göztək bulaqlardan, buztək suları; Axıdıb çaylara
məch. Azca-azca axıdılma, tökülmək
f. Azca-azca axıtmaq, tökmək
bax axızdırmaq
is. [ər.] Dini etiqadlara görə, öləndən sonra insanların düşəcəyi ikinci və əbədi dünya. Ey xoş ol sərməst kim könlündə şövqü sövqdən; Axirət əndişəsi
is. 1. Axirətə mənsub olan. 2. Dinə sadiq qalmaqla və öz əməllərilə axirəti qazanmış adam
sif. din. Dinsiz, imansız, günahkar. [Şirin:] Paho, paho! Nurcahan qarı, axirətsiz, nə tez xam yerə şikarə çıxmısan? N
ara söz [ər.] Axırda, nəticədə, işin axırında, ən nəhayət. Axirüləmr, məsələ anlaşıldı. C.Məmmədquluzadə
“Axmaq1”dan f.is
sif. Səfeh, ağılsız, gic. Axmaq adam. – Əlhəq, münəccimbaşı dəxi görünür ki, çox axmaq imiş. M.F.Axundzadə
f. 1. Bir istiqamətdə getmək, cərəyan etmək (mayelər və hava haqqında). Çay axır. Su axır. Damarlarda qan axır
zərf [Həmzə bəy:] Biri bir axmaq söz dedi, gərək bunlar da oturub ona axmaq-axmaq gülələr. Ə.Haqverdiyev
zərf Axmaq kimi, ağılsızcasına. Axmaqcasına hərəkət etmək. Axmaqcasına inanmaq. Axmaqcasına tərslik etmək
“Axmaqlamaq”dan f.is
f. Səfehləmək, ağlını itirmək, gicləşmək, xərifləmək. // Axmaq iş tutmaq, axmaqca hərəkət etmək, axmaqca sözlər danışmaq
f. Getdikcə ağlı azalmaq, gicləşmək, xərifləmək, səfehləşmək
is. Səfehlik, ağılsızlıq, giclik. Axmaqlığından başına bu işlər gəldi. – Bunlarda yeganə bir fikir, müstəqil bir əqidə axtarmaq, cahillik və axmaqlıqd
1. sif. Axmayan, durğun (su haqqında). 2. is. Durğun su, çuxur yerlərdə yığılıb qalan su. Pambıq yerlərində tarlaları suvarmaq üçün axmazların suyunda
f. məh. Axışıb gəlmək, izdihamla gəlmək, axışmaq. Kişi və övrət, qoca və uşaq, hətta dördayaqlılar şəhərin kənarına axnaşıb getməkdədir
1. sif. Bir qıçı qısa və ya əlil olan; topal, çolaq. Axsaq adam. Axsaq at. – Köç dala qayıdanda axsaq keçi qabağa düşər
is. Topallıq, çolaqlıq
is. məh. Yağ və sarımsaqlı qatıqdan hazırlanan bir yemək adı
“Axsamaq”dan f.is. Bəxtiyarın … belə ibadəti Hacı Kərimin işlərinin axsamasına səbəb olurdu. S.Hüseyn
f. 1. Bir ayağının qısalığı və ya xəstələnməsi nəticəsində bir tərəfini çəkəçəkə yerimək, taytamaq. 2
sif. Axsaq, axsayan
“Axsatmaq”dan f.is
f. 1. Axsamağa səbəb olmaq, topal etmək. 2. məc. Ləngitmək, işin yaxşı getməməsinə, geridə qalmasına səbəb olmaq
is. Günəşin batmasından gecənin başlanmasına qədər olan vaxt, günbatan vaxt. Axşam növbəsi. Axşam məktəbi
bax axşamüstü. Axşamçağı tarın səsi, Qarabağın şikəstəsi; Hər kəsin bir həmdəmi var. M.Müşfiq. Bir gün axşamçağı usta Ağabala evə gələndə arvadına ded
sif. Axşam vaxtı olmuş, axşam baş vermiş. Polad bu axşamkı görüşün, danışdıqları sözlərin təsiri altında nələr düşünmürdü
zərf Axşama yaxın, hava qaralmağa başlarkən
“Axşamlamaq”dan f.is
f. 1. Yol gedərkən bir yerdə gecələyib qalmaq, axşamı orada keçirmək. Köçəri quş kimi hər yerə qoşar; Harda axşamlasa, orda da yaşar
is. 1. Axşama məxsus, axşam görüləcək iş və s. Axşamlıq heç bir işim qalmamışdır. 2. “Bir” sözü ilə bərabər: bir axşamlıq – bir axşama (gecəyə) kifayə