sif. Aşı vurulmamış, aşılanmamış. Aşısız dəri. Aşısız gön
[fars.] klas. bax aşkar. Bu aşikar bir mətləbdir; bəyana ehtiyacı yoxdur. C.Məmmədquluzadə. Birdən-birə göründü gözə bir xərabəzar; Görəsən nə qəmli m
is. [ər.] Birisinə məhəbbət bağlamış, vurulmuş, bənd olmuş adam; vurğun. Eyləməz xəlvət sərayi-sirri-vəhdət məhrəmi; Aşiqi məşuqdən, məşuqi aşiqdən ci
[ər.] Bir-birinə bərk vurulma (vurulmuş). □ Aşiq-məşuq olmaq – bir-birinə bərk vurulmaq. [Bədircahan:] Züleyxa xanım sənə belə aşkarca aşiqməşuq olub
sif. [ər. aşiq və fars. …anə] Eşqə, məhəbbətə, sevgiyə aid olan; eşq, məhəbbət, sevgi ifadə edən. Aşiqanə məktub
is. Aşiqin, birinə vurulmuş adamın halı; aşiq olma, eşqə mübtəla olma; vurulma, bənd olma. Məndə Məcnundan füzun aşiqlik istedadı var
is. və sif. [fars.] klas. 1. Məlumatlı, vaqif, tanış, xəbərdar, bələd. □ Aşina olmaq – tanış olmaq, bələd olmaq
bax aşnalıq. Vaxtında sən aşinalıq etdin; Döndün, belə bivəfalıq etdin. X.Natəvan. Əzəldən eylədin mənnən aşinalıq; İndi nədən oldu bu bivəfalıq? Aşıq
is. [fars.] şair. Yuva, quş yuvası. Nə oldu bülbülə kim, qıldı gülüstan tərkin? Unutdu güllərini, etdi aşiyan tərkin
[fars.] bax aşiyan. Yəqin ki, şaxi-gül üstündə aşiyanə tikib; O qarə zülf camalında bir pərəstudur. S
1. sif. Açıq, aydın, göz qabağında olan, bəlli, məlum. Aşkar məsələ. Aşkar iş. □ Aşkar etmək – meydana çıxarmaq, üzə çıxarmaq, bəlli etmək, göstərmək,
sif. və zərf Açıqdan açığa, açıq-aydın. [Divanbəyi:] Mənim mahalımın ortasında aşkara quldurluq quru nağıldır? M
zərf (bəzən aşikarca şəklində də təsadüf edilir). bax aşkara. Gəldiyev Muxtarı görəndə yanındakıları aşkarca qovdu
is. Aydınlıq, açıqlıq, göz qabağında olma, zahirdə olma, məlum olma
sif. məh. Arıq, döllüyə yaramayan (qoyun)
“Aşqallanmaq”dan f.is
f. məh. Pozulmaq, xarab olmaq, cırlaşmaq, yararsız olmaq (qoyun)
is. Müəyyən məqsədlə bir şeyə əlavə edilən, qatılan başqa maddə; bir şeyin tərkibinə daxil olan maddə, ünsür; xəlitə
sif. Aşqarı olan, tərkibinə başqa şey, başqa ünsür qatılmış olan
sif. Tərkibində başqa şey, başqa ünsür olmayan; heç bir şey qatılmamış; xalis, təmiz. Aşqarsız un
“Aşlamaq”dan f.is
bax aşılamaq
“Aşlanmaq”dan f.is
bax aşılanmaq
sif. Aşa qoyulmuş. Aşlı gön. Aşlı dəri. – Aşıq Abbas aşlı çarıqlarını yerə sürtəsürtə mərəkəni süzür, əyilib qalxır, bükülüb açılır, gülməli şeylər ox
sif. Aş üçün, plov üçün yararlı. Aşlıq düyü
“Aşmaq”dan f.is
f. 1. Bir şeyin üzərindən atılıb keçmək, hündür bir şeyin üstünə çıxıb o biri tərəfinə enmək, düşmək, hoppanmaq
is. 1. Dost, yaxın, tanış, tanış-biliş, yoldaş. Qəriblikdə yada düşər yanaram; Aşna, yoldaş, yar, müsahib, ellər, hey! M
top. Dostlar, bir-birinə yaxın adamlar, dost-aşna. [Cahan:] Kişi, yenə aşna-dostlarını başına yığmısan, xeyirdirmi? Ə
sif. vulq. köhn. Arvadbaz, aşna saxlayan (bax aşna 2-ci mənada)
is. dan. 1. Bir işə ümumi mənafe nöqteyi-nəzərindən deyil, dostluq, şəxsi münasibət nöqteyi-nəzərindən yanaşma, bir işdə öz dostlarına, yaxın adamları
“Aşnalaşmaq”dan f.is
f. 1. Dostlaşmaq, yaxınlaşmaq. Axır vaxtlar onlar çox aşnalaşmışlar. 2. Bir iş və s. ilə tanış olmaq, bələd olmaq, işə öyrəşib alışmaq
is. 1. Dostluq, yaxınlıq, tanışlıq. Aşnalıq etmək. Aşnalığı kəsmək. – [Səkinə xanım:] Çox-çox razıyam, Ağa Kərim ki aşnalığı unutmayıb, öz dostunun ba
is. [fars.] Xörək bişirən, xörək hazırlayan usta. Aşpazdan küsən evinə ac gedər. (Ata. sözü). Noxudu bozbaşa salanda aşpazı qoyub axund ilə məsləhət e
is. Baş aşpaz, aşpazların başçısı
is. [fars.] Mətbəx. Aşpazxanada yeyir, dulusxanada hürür. (Ata. sözü). Nökər cücələri və yumurtaları apardı aşpazxanaya və ulağı sürüb qatdı töyləyə
is. Aşpaz sənəti, işi. Aşpazlıq etmək. Aşpazlıq kursları
is. Aşın düyüsünü və s.-ni süzməyə məxsus deşik-deşik qab. Qəfəs olmadığı üçün alacəhrəni bir gün aşsüzən altında saxladıq
is. [ər.] din. Məhərrəm ayının 10-cu günü (İmam Hüseynin qətl olunduğu gün). Aşura günü tək bir səhər çağı; Yığdı ərradəyə övrət-uşağı
sif. [fars.] klas. 1. Əhvalı pozulmuş, pərişan, qarışıq. Şikəstə xatirü məhzun, sözü aşüftə, digərgun; Tutub nəqşi-rəhiMəcnun, gəzər vəhşi kimi səhra
zərf klas. Əhvalı pozğun, pərişan. □ Aşüftəhal etmək (eyləmək) – əhvalını pozmaq, məyus etmək, pərişan etmək
is. 1. Əhvalı pozğunluq, pərişanlıq. Oldu, Vahid, xatirimdə cəmkən aşüftəlik; Müttəsil çəkməkdən ol zülfipərişan fikrini
is. 1. Qoşulan və minilən ev heyvanı. Kəhər at nalı neylər?! Ağ buxaq xalı neylər… (Bayatı). Ata minəndə özünü, atdan düşəndə atı unutma
is. Şahmatda filə bərabər fiqur
is. Uşaqların ağac üstə minərək oynadıqları oyun. At-at oynamaq
is. 1. Övladı olan kişi; dədə. Doğma ata. Ögey ata. Bu uşaq lap atasına oxşayır. – Ata olmayan, ata qədrini bilməz
is. Öz övladına münasibətdə kişi və qadın; valideyn. Ata-analar öz uşaqlarının tərbiyəsinə fikir verməlidirlər
sif. Atası və anası olan. Ataanalı uşaq. Atanı-analı böyüsünlər