sif. 1. Aşılama işi ilə məşğul olan adam, peyvənd edən. Aşılayıcı kursları. Aşılayıcı laborantlar. 2
sif. Çox uca, üzərindən keçilməz. [Yasavul] özünü … aşılmaz bir dağ, basılmaz bir qala sayır(dı)… S.Rəhimov
sif. xüs. Aşındırma xassəsinə malik olan. Aşındırıcı maddələr
“Aşındırılmaq”dan f.is
məch. xüs. Kimyəvi üsulla və ya sürtülüb oyulmaq vasitəsilə çuxurladılmaq, naxış açılmaq
“Aşındırmaq”dan f.is
f. xüs. 1. Kimyəvi üsulla və ya sürtüb oymaq vasitəsilə çuxurlatmaq, naxış açmaq. 2. Bir şeyin üzərindəki yazını, naxışı və s
“Aşınmaq”dan f.is. İsti və quraqlıq keçən yay fəsillərində asan aşınmaya uğrayan şistlər xırdalanır, qismən toz halına keçir
f. 1. Kimyəvi üsulla, yaxud sürtülüb oyulmaq nəticəsində çuxurlanmaq, naxış açılmaq. 2. Çox sürtülməkdən oyulub çuxurlanmaq, yaxud külək və s
1) Bir sıra sözlərlə birləşdirilərək, bir şeyin o biri tayında, o yanında, o üzündə olan mənasında mürəkkəb sifət düzəldilir; məs
“Aşırılmaq”dan f.is
1. “Aşırmaq”dan məch. 2. t-siz. Minmək. Rüstəm atını hündür bir daşa çəkib, onun üstünə aşırıldı. S.Rəhimov
is. Dağın beli, dağın aşıb keçmək üçün yararlı yeri. Aşırımları aşdı, keçirimləri keçdi, özünü Ruma yetirdi
is. 1. “Aşırmaq”dan f.is. 2. Bir şeyin üstündən atılan, sallanan və ya bağlanan bağ. 3. Şalvarı düşməyə qoymamaq üçün çiyindən keçirilib şalvara bənd
f. 1. Qaldırıb qoymaq, yükləmək. Yükü atın belinə aşırmaq. Yeşiyi dalına aşırmaq. 2. Üzərindən keçirmək, sallamaq
f. bax aşırmaq 1, 3 və 5-ci mənalarda
sif. Aşı vurulmamış, aşılanmamış. Aşısız dəri. Aşısız gön
[fars.] klas. bax aşkar. Bu aşikar bir mətləbdir; bəyana ehtiyacı yoxdur. C.Məmmədquluzadə. Birdən-birə göründü gözə bir xərabəzar; Görəsən nə qəmli m
is. [ər.] Birisinə məhəbbət bağlamış, vurulmuş, bənd olmuş adam; vurğun. Eyləməz xəlvət sərayi-sirri-vəhdət məhrəmi; Aşiqi məşuqdən, məşuqi aşiqdən ci
[ər.] Bir-birinə bərk vurulma (vurulmuş). □ Aşiq-məşuq olmaq – bir-birinə bərk vurulmaq. [Bədircahan:] Züleyxa xanım sənə belə aşkarca aşiqməşuq olub
sif. [ər. aşiq və fars. …anə] Eşqə, məhəbbətə, sevgiyə aid olan; eşq, məhəbbət, sevgi ifadə edən. Aşiqanə məktub
is. Aşiqin, birinə vurulmuş adamın halı; aşiq olma, eşqə mübtəla olma; vurulma, bənd olma. Məndə Məcnundan füzun aşiqlik istedadı var
is. və sif. [fars.] klas. 1. Məlumatlı, vaqif, tanış, xəbərdar, bələd. □ Aşina olmaq – tanış olmaq, bələd olmaq
bax aşnalıq. Vaxtında sən aşinalıq etdin; Döndün, belə bivəfalıq etdin. X.Natəvan. Əzəldən eylədin mənnən aşinalıq; İndi nədən oldu bu bivəfalıq? Aşıq
is. [fars.] şair. Yuva, quş yuvası. Nə oldu bülbülə kim, qıldı gülüstan tərkin? Unutdu güllərini, etdi aşiyan tərkin
[fars.] bax aşiyan. Yəqin ki, şaxi-gül üstündə aşiyanə tikib; O qarə zülf camalında bir pərəstudur. S
1. sif. Açıq, aydın, göz qabağında olan, bəlli, məlum. Aşkar məsələ. Aşkar iş. □ Aşkar etmək – meydana çıxarmaq, üzə çıxarmaq, bəlli etmək, göstərmək,
sif. və zərf Açıqdan açığa, açıq-aydın. [Divanbəyi:] Mənim mahalımın ortasında aşkara quldurluq quru nağıldır? M
zərf (bəzən aşikarca şəklində də təsadüf edilir). bax aşkara. Gəldiyev Muxtarı görəndə yanındakıları aşkarca qovdu
is. Aydınlıq, açıqlıq, göz qabağında olma, zahirdə olma, məlum olma
sif. məh. Arıq, döllüyə yaramayan (qoyun)
“Aşqallanmaq”dan f.is
f. məh. Pozulmaq, xarab olmaq, cırlaşmaq, yararsız olmaq (qoyun)
is. Müəyyən məqsədlə bir şeyə əlavə edilən, qatılan başqa maddə; bir şeyin tərkibinə daxil olan maddə, ünsür; xəlitə
sif. Aşqarı olan, tərkibinə başqa şey, başqa ünsür qatılmış olan
sif. Tərkibində başqa şey, başqa ünsür olmayan; heç bir şey qatılmamış; xalis, təmiz. Aşqarsız un
“Aşlamaq”dan f.is
bax aşılamaq
“Aşlanmaq”dan f.is
bax aşılanmaq
sif. Aşa qoyulmuş. Aşlı gön. Aşlı dəri. – Aşıq Abbas aşlı çarıqlarını yerə sürtəsürtə mərəkəni süzür, əyilib qalxır, bükülüb açılır, gülməli şeylər ox
sif. Aş üçün, plov üçün yararlı. Aşlıq düyü
“Aşmaq”dan f.is
f. 1. Bir şeyin üzərindən atılıb keçmək, hündür bir şeyin üstünə çıxıb o biri tərəfinə enmək, düşmək, hoppanmaq
is. 1. Dost, yaxın, tanış, tanış-biliş, yoldaş. Qəriblikdə yada düşər yanaram; Aşna, yoldaş, yar, müsahib, ellər, hey! M
top. Dostlar, bir-birinə yaxın adamlar, dost-aşna. [Cahan:] Kişi, yenə aşna-dostlarını başına yığmısan, xeyirdirmi? Ə
sif. vulq. köhn. Arvadbaz, aşna saxlayan (bax aşna 2-ci mənada)
is. dan. 1. Bir işə ümumi mənafe nöqteyi-nəzərindən deyil, dostluq, şəxsi münasibət nöqteyi-nəzərindən yanaşma, bir işdə öz dostlarına, yaxın adamları
“Aşnalaşmaq”dan f.is
f. 1. Dostlaşmaq, yaxınlaşmaq. Axır vaxtlar onlar çox aşnalaşmışlar. 2. Bir iş və s. ilə tanış olmaq, bələd olmaq, işə öyrəşib alışmaq