bax bəhərsiz
bax bəhərsizlik
sif. [fars.] köhn. Bəhrə götürən, fayda götürən, fayda aparan. □ Bəhrəyab olmaq köhn. – faydalanmaq, istifadə etmək
sif. [ər.] köhn. Dənizə, gəmiçiliyə və ya hərbi donanmaya aid olan
is. [ər.] əd. 1. Əruz vəzninin bəhrlərindən biri. 2. Müəyyən vəznlərdə, lakin qəlibsiz deyilən və sonları qafiyəli olan cümlələr şəklində nəsr forması
[ər.] Dənizə məxsus, dənizə aid. □ Qüvveyi-bəhriyyə köhn. – bir dövlətin hərbi-dəniz qüvvələri, hərbi gəmiləri və s
köhn. bax dənizçi. Bəhriyyəçilərdən ibarət olan dəniz piyada batalyonu qəti hücumla düşməni … təpədən vurub çıxardı
top. [ər.] köhn. 1. Dənizdə, gəmidə işləyənlər. 2. Dəniz əsgərləri, hərbi-dəniz qüvvələri
is. [ər.] 1. Bir şey haqqında ətraflı danışma, müzakirə etmə, fikir yeritmə. // Söhbət, danışıq. □ Bəhs etmək – danışmaq, söhbət etmək, fikir yeritmək
1. zərf Bir-biri ilə yarışaraq, bir-biri ilə bəhsləşərək; bir-birinin acığına. Bəhsəbəhs etmək. 2. is
“Bəhsləşmək”dən f.is.; mübahisə
qarş. 1. Bir-biri ilə mübahisəyə girişmək, mübahisə etmək. 2. Yarışmaq, yarışa girişmək. Gəl bəhsləşək, görək hansımız bu işi tez qurtararıq
[ər.] bax paxıl
bax paxıllıq
[fars.] Bağışlayan, verən, səbəb olan (adətən tərkib şəklində işlənir). □ Bəxş etmək – bağışlamaq, vermək
[fars.] bax bəxşiş. İnsaniyyətin mizanı səxavətdir, bəxşayişdir. N.Vəzirov. [Molla:] Yox, əxəvi, bəxşayiş tümən-tümən, haqq-hesab dinar-dinar, – dedi
is. [fars.] Bağışlanan şey, bağışlanmış şey; pay. Ağca xanım . . atasına yazdığı məktubun içində bir şahı iriliyində zərli bir kağız da qoymuşdu ki, b
is. [fars.] 1. Tale, qismət. O zülf qarə qılıb bəxtimi məgər, Seyyid? Mənim əzəl də bu bəxti-qarəliyim var idi
sif. [fars.] Təsadüfi bəxt, müvəffəqiyyət ümidi ilə edilən, bəxti sınamaq üçün edilən. [Ələmdar:] “Bəxtəbəxt” – deyə, ayırdığı qızılın hər komasını bi
sif. [fars.] Xoşbəxt, bəxtli, taleli. …[Narıngül] indi bəxtəvər həyatın meyvələrini dadmışdı. Ə.Vəliyev
is. Xoşbəxtlik. // Çıx. halında: bəxtəvərlikdən – bikarçılıqdan, dərdsizlikdən. [Cavad:] Dərdim var, ay başına dönüm, sirrim var, mən bəxtəvərlikdən b
sif. (bəzən “bəxtiqarə” şəklində işlənir). Bütün ömrü boyu talesiz, qaragün, əziyyət və məşəqqətlə yaşayan; bədbəxt, talesiz
sif. və zərf [fars.] Xoşbəxt, bəxtli. Bəxtiyar adam. Bəxtiyar olmaq. Bəxtiyar yaşamaq. – Avqustun axırında bu bəxtiyar ailə ilə əlvida edərək Bakıya q
is. Xoşbəxtlik. Burnaşov Yekaterinanın … Tiflisə qoşun göndərməkdə heç bir istila fikrində olmadığından, yalnız əhalinin asayiş və bəxtiyarlığını istə
sif. Taleli, xoşbəxt, bəxtəvər; bəxti gətirən, istədiyinə nail olan. Bəxtli adam
sif. Talesiz, bəxti gətirməyən, uğursuz, bədbəxt. “Bəxtsiz cavan” (Ə.Haqverdiyevin pyesinin adı)
mücər. Talesizlik, uğursuzluq, bəxti gətirməyən adamın halı
[ər.] bax buxur
[fars. be və ər. istilah] köhn. Adətən tərkiblərdə işlənir. …dilində, …dilincə, …dilində desək, …demişkən, …deyildiyi kimi
is. [ər.] 1. Bakirəlik, qızlıq. 2. məc. Təmizlik, saflıq
sif. Qoruyucu, mühafizəçi, baxıcı, gözətçi, keşikçi. Ax, siz, a zəncir, a zəncirlərim! Siz də dəmir bəkçisiniz hər zaman
is. Gözətçilik, keşikçilik
“Bəkləmək”dən f.is
f. 1. Mühafizə etmək, qorumaq, keşiyini çəkmək. Bizə çün qədr bulunmaz, çıxalım dünyadan; Müştəri yox, necə bir bəkləyəlim bazarı
is. Bəzi şirin meyvələrin suyundan çəkilən şirə; doşab. Üzüm bəkməzi. Əncir bəkməzi. Tut bəkməzi
is. və sif. XV əsrdə İranda meydana çıxıb, sonralar Yaxın Şərqdə yayılmış müsəlman dini təriqətlərindən birinin adı (bu təriqətin müəssisi olan Hacı B
is. Bəktaşi təriqəti və bu təriqətə mənsubiyyət
is. [ər.] klas. Baqilik, əbədilik, həmişəlik, ölməzlik. Seyyid, elə bildim ki, bəqa suyunu içdim; Ol lalərüxün qətlimə fərmanını görcək
[ər.] köhn. Aşağıdakı tərkiblərdə işlənir: bəqədri-qüvvə – qüvvə çatdıqca, güc çatdıqca, imkan daxilində
is. [ər.] Quran surələrindən ikincisinin adı
is. Keçmişdə quyudan su və neft çəkmək üçün işlədilən təkərəoxşar fırlanan qurğu. [Atabala:] Səhərdən axşama qədər atı bəqərəyə qoşub neft çəkirdim
is. [ər.] köhn. 1. Artıq qalan şey, qalıq. 2. Ard, geri, mabəd. 3. Məhv olmuş şeyin qalmış hissəsi, qalıqları
is. [ər.] 1. Uğursuzluq, bədbəxtlik, müsibət, fəlakət, afət. Ona bəla üz verdi. – Bu nə bəladır ki, … dağlar və daşlar da quraqlıqdan od tutub yanır
sif. [ər. bəla və fars. didə] köhn. Bəla görmüş, bəla çəkmiş, başına bəla gəlmiş; çoxlu bəla və müsibət görməklə təcrübə və sınaqdan çıxmış (adam)
is. [ər.] Fikrini gözəl, aydın, düzgün və inandırıcı sözlərlə ifadə etmək qabiliyyəti; natiqlik istedadı
sif. 1. Fikrini gözəl, düzgün, aydın və inandırıcı sözlərlə ifadə edə bilən, natiqlik istedadına malik olan
sif. [ər. bəla və fars. …keş] bax bəladidə. Hər yan dedilər ki, ey bəlakeş! Gül çağıdır, olmagil müşəvvəş! Füzuli
sif. 1. Əziyyətli; əzablı; iztirab və məşəqqətlə dolu. Bəlalı iş. – Kərəm kimi nə bəlalı başın var; Alvaz dağı, heç əskilməz dumanın
[ər.] 1. sif. Bir adam, iş və s. ilə yaxşı tanış olan: bilən, yetik. O bu yerlərə bələd adamdır. – [Gülbahar:] Dadaş, … sən dediyin adamların heç biri