“Bəlləmək”dən f.is
f. 1. Bəlli etmək, aydınlaşdırmaq, bilmək. 2. Nişanlamaq, gözaltı etmək, bələdləmək. Tərlan kimi gözlərini zillədi; Dağ başından evin səmtin bəllədi
“Bəllənmək”dən f.is
f. Görünmək, aşkar olmaq, aydın olmaq, bilinmək, tanınmaq. Rəmz anlayan, söz düşünən, dərd bilən; Aləmlərdə şöhrətlənir, bəllənir
“Bəllətmək”dən f.is
f. Bildirmək, açmaq, üzə çıxarmaq. [Nəriman] təkrar güllə atıb, yerini bəllətməkdən qorxdu. Yerə sıxılıb diqqət elədi
sif. Aydın, aşkar, məlum, meydanda olan. Bəlli məsələ. // Xəbər şəkilçisi ilə: bəllidir – aydındır, məlumdur, aşkardır, görünür
is. [ər. əsli yun.] İsti ölkələrdə bitən və yarpaqlarından efir və qatran alınan qara ağac. // Bu ağacdan hasil edilən yağ, şirə (bax balzam)
is. mus. Musiqidə yoğun (aşağı) səs (zil müqabili). Azərbaycan musiqisində böyük tersiya temperasiya tersiyasına nisbətən qısa (bəm), kiçik tersiya is
is. dan. Pəncə. Zor ilə şikarı əlimdən aldı; Özümə də bir bol bəmbəcə çaldı. Q.Zakir
f. dan. Qamarlamaq, qamarlayıb almaq, pəncəsinə keçirmək
sif. Ağappaq. Qarlı, qartallı bir yığın dağlar; Ta uzaqlardan bəmbəyaz parlar. H.Cavid. Bəmbəyaz qar kimidir, bəlkə də qardan ağdır
mus. “Bəmləşdirmək”dən f.is
f. mus. Alçaq səslə (bəmlə) çalmaq, səsini alçaltmaq
bax mən
[fars.] Vurğun, vurulmuş, aşiq. Oğlan qıza bənddir. □ Bənd olmaq – aşiq olmaq, vurulmaq, bərk sevmək, məftun olmaq
is. [fars.] 1. anat. Skelet sümüklərinin oynaq yerləri; buğum, məfsəl. Barmaqların bəndləri. Bəndləri ağrımaq
zərf 1) buğum-buğum, tikətikə. Nalədəndir ney kimi avazeyi-eşqim bülənd; Nalə tərkin qılmazam, ney tək kəsilsəm bənd-bənd
is. 1. Keçid, keçiləcək yer, keçilə biləcək yeganə yer. Hər tərəfdən düşmənin bənd-bərəsini bağladılar
is. [fars.] köhn. 1. Qul, kölə. Halım deyib muradıma yetsən əcəb dəgil; Bir bəndəyəm ki, dərgəhi-sultanə yetmişəm
bax bəndəlik. [Hacı Kərim:] Vallahı razı olmaram, gərək şeyx cənablarının bəndəçiliyini özüm qəbul edəm
is. köhn. 1. Köləlik, qulluq. 2. Qulluqçuluq, nökərlik, xidmətçilik. Buyur, ta bəndəlik edim baş ilən; Hər nə qulluğundur cana, xoş gəldin! M
is. 1. Meyvə saplağı. 2. Dərz bağlamaq üçün otdan, küləşdən eşilən bağ. Bu dərzin bəndəmini aç, xırmana tök
“Bəndəmləmək”dən f.is
f. Bəndəmlə bağlamaq
“Bəndəmlənmək”dən f.is
məch. Bəndəmlə bağlanmaq
sif. Bəndəmi olan, bəndəmə bağlanmış
sif. Bəndəmə yarar
is. [fars.] 1. Keçid, yol. Qara Məlik hər tərəfdən məhəlləyə girən bəndərləri kəsdirdi. M.S.Ordubadi
is. [fars.] 1. Düşmənin, yaxud ovlanan heyvanın keçə biləcəyi yeganə yer, yol, keçid və s. Tutulub bəndərgah, kəsilib bərə; Tapmırıq çıxmağa yol, aman
is. [fars.] köhn. Keçmişdə bir şəxs müsahibinə hörmət üçün, oğluna işarə olaraq “mənim oğlum” əvəzində belə deyərdi
[fars.] köhn. Əmrə, buyuruğa, fərmana hazır olan. Əsəd der: hökmündə bəndfərmanəm; Sənsən mənə sultan, Pəri, can Pəri! Aşıq Əsəd
dan. Məəttəl, bənd. [Merac:] Gözəl, mən sənin bəndivanınam, geyin gedək. Ə.Vəliyev. □ Bəndivan olmaq – 1) bənd olmaq, məəttəl olmaq; 2) məc
“Bəndləmək”dən f.is
f. 1. Başdansovma tikmək, kök atmaq, kökləmək. Vaxt çatmamışdı ki, [nənəm donumun] düymələrini qoysun, odur ki, donu əynimə geydirib, yaxasını sapla b
“Bəndlənmək”dən f.is
məch. 1. Başdansovma tikilmək, köklənmək. 2. Bənd olub qalmaq, ilişib qalmaq
sif. Bağlı. Boynu bəndli camışlar tövlədə fısıldaşır və gövşək çalırdılar. S.Rəhimov
sif. köhn. 1. Üzdə, ya bədənin başqa yerində nöqtə şəklində kiçik xal, nişan. 2. İt adı
sif. Xallı. Xəstə Qasım bir qız sevib hənəkli; Ağ üzündə xallar, bənəkbənəkli. Xəstə Qasım
is. [fars.] bax bənövşə. Başına döndüyüm gülüzlü Pəri; Adətdir dərərlər yaz bənəvşəni. Qurbani. Apardı əqlimi bir ahu gözlü; Bir bənəvşə boylu, bir la
bax bənövşəlik. Bənəvşəlikdə, yasəmənlikdəyəm; Könül açar yavaş əsən küləklər. A.Səhhət
[fars.] bax bənövşəyi
is. [fars.] 1. Toxumunda narkotik maddələr olan bitki; bəng otu. 2. Həmin bitkinin toxumundan hazırlanan kefləndirici maddə; həşiş
is. [fars.] köhn. Bəng düşkünü, bəng çəkən, həşiş çəkən adam. Nə şərabiyəm, nə bəngi, nə xəyaliyəm, nə rəngi
[ər.] Övlad, oğullar. □ Bəni-adəm – insan, adam. Mən bəni-adəm üçün görməmişəm səcdə ola. S.Ə.Şirvani
is. Üz, çöhrə, sifət. [Toğrulun] qara və böyükcə gözləri ildırımlar çaxır, geniş və qırmızı bənizindən qəzəb alovları qarsırdı
is. bax mənlik
is. [ər.] Binanın daş, kərpic hissəsini tikən usta. Dodaqaltı segah deyən qoca bənnalar; Sal daşlardan təməl qoyur, divar hörürdü