1. Dost, yaxın, tanış, tanış-biliş, yoldaş.
Qəriblikdə yada düşər yanaram; Aşna, yoldaş, yar, müsahib, ellər, hey!
[Şəhrəbanı xanım:] Srağagün aşnası zərdablı Qurban bəyə kağız yazdı ki, Şamaxı çəngilərinin vədəsini alsın, toya göndərsin.
Bir neçə il bundan əqdəm İrandan Tiflisə bir aşnam gəlmişdi.
// Bəzən müraciət yolu ilə deyilir. Aşna, mən buna razı deyiləm.
Aşna, qorxdun ha! – [Tofiq:] …Aşna, öz aramızdır, yaxşı ovçusan.
// Bəzən zarafat, istehza, kinayə ilə deyilir.
Bəyin fikrinə gəldi ki, aşnam məni əkmək istəyir.
[Əhməd:] Özü də aşnamın bu saat işi, deyəsən, yaşdır.
2. köhn. Qeyri-rəsmi arvad, yaxud kişi; oynaş.
[Hacının oğlu] arvadından savayı, bir rus qızı da aşnası var idi.
Cəld qapını açan bu xanım indi aşnasının gəlişindən narazı kimi olmuşdu.
