1. Müntəzəm və çoxlu tikintisi, yaşayış üçün hər cür şəraiti olan; şen. Abad şəhər. Abad kənd.
– Söylədiyimiz dövrdə İçərişəhər abad deyildi.
Abad, gözəl şəhərimiz sülhün böyük dastanıdır.
// Ümumiyyətlə, yaxşı, müntəzəm, səliqəli, mədəni, yaxud yaxşı təchiz və təmin olunmuş, yaxşı vəziyyətdə olan.
□ Abad edilmək – bax abadlaşdırılmaq.
Abad etmək (eləmək) – bax abadlaşdırmaq.
Zəhmət qoymaq, kəndlərimizi abad etmək, yaşayışımızı yaxşılaşdırmaq öz əlimizdədir.
[Şair:] Biz bu dünyaya xarabalıqları abad etməyə gəlmişik.
Abad olmaq – bax abadlaşmaq.
Bunlar hərə öz məhəlləsinin abad olmağına cidd-cəhd etmişlər.
Tənimdə qalmayıb bir xali yer qəmzən xədəngindən; Olur abad hər mülkün ki, adil olsa sultanı.
Abad olsun! Evin abad olsun! – təşəkkür, razılıq, məmnuniyyət, təqdir bildirən ifadədir.
Etdi bir cam ilə təmir dili-viranı; Meyfüruşun görəyim xanəsi abad olsun!
[Qoca:] Çörək verdin, yedim, evin abad olsun!
2. məc. klas. Şən, şad. Dağıldı qüssədən abad gördüyün könlüm. Heyran xanım.
