□ Bir an – bir saniyə, bir dəqiqə. Bir an onu gözündən qoymadı. – Bir an səni görməyəndə, yarım; Əfğanı yetirrəm asimanə. Heyran xanım.
Gözünü uşaqdan, anadan bir an; Ayıra bilmirdi Növrəstə qarı.
[Kamil və Murtuzov] bir an bərabər ixtiyara malik adamlar kimi çiyin-çiyinə dayanıb gülüşdülər…
Bir anda, bir an içində – dərhal, o saat, göz yumub açınca.
Bu xəbər bir anda ağalıq xidmətlərinə yayıldı.
Kəklik onun [qardaşının] əlindən ox kimi çıxdı və bir anda ormanın yarpaqları arasında qeyb oldu.
Buğa bir anda hərlənib ona [Buğaca] sarı cumdu.
Bir anlıq, bir anlığa – çox az bir zaman üçün, bir ləhzə, bir göz açıb yumunca.
Adamlar bir anlığa təəccüblə bu qəribə səsə tərəf dönərək, yenə öz işlərinə … başladılar.
Sonra açır qapını, budur iclas salonu; Xatirələr bir anlıq alıb aparır onu.
Durdu bir anlığa o birdən-birə; Düşdü qar üstünə, yıxıldı yerə.
// Ümumiyyətlə, vaxt.
Onun [vətənin] üzərində həyatımın qüssə və kədəri bilmədiyim anları keçmişdir.
Evlərindən ayrıldıqları andan onları [Səriyyəgili] dözülməz iztirablarla dolu bir həyat qucağına aldı.
[Mehrəli bəy:] Xeyr, mən bu ana kimi şərəflə yaşamışam.
Bu an, bu anda – bu zaman.
Bu anda qoca usta başını dik qaldırıb, dəmir qüllənin zirvəsində durmuş fəhləni səslədi.
[Əziz] bu an bütün fikrini artezian quyusuna, onun suyuna cəlb etmişdi.
Elə bu anda onun [şairin] pəncərəsində nə isə bir şölə titrədi və söndü.
Hər an, hər anda – hər zaman, həmişə, daim.
Sabir, ey aləmi-xəlqə tərcüman; Ey hər anda kasə-kasə zəhr udan!
Dünyanın dərdini, qəmini hər an; Mənə bir baxışla unutdurursan.
