Bu məqalənin ensiklopedik tələblərə cavab vermədiyinə dair şübhələr var. |
Mirzə Şərif Mirzəyev (1860, Tiflis – 1937, Tbilisi) — Azərbaycan maarifçi-publisisti. Qafqaz Senzura Komitəsində yerli və şərq dilləri üzrə ilk və son azərbaycanlı senzoru (1906–1918).[1]
Mirzə Şərif Mirzəyev | |
---|---|
Doğum tarixi | |
Doğum yeri | Tiflis |
Vəfat tarixi | |
Vəfat yeri | Tiflis |
Təhsili | Zaqafqaziya Müəllimlər Seminariyası |
Fəaliyyəti | bürokrat, senzor, publisist, sinxron tərcüməçi[d] |
Mirzə Şərif Mirzəyev 1860-cı ildə Tiflis şəhərində anadan olub. Mədrəsədə aldığı təhsili bitirdikdən sonra 1882-ci ildə Qori şəhərində yerləşən Zaqafqaziya müəllimlər seminariyasında təhsil alıb.[2]
1882-ci ildə Tiflis şiə məktəbində rus dili müəllimi kimi işləməyə başlayıb. 1888-ci ildə Qafqaz Hərbi Dairəsi qərərgahında Şərq dilləri üzrə tərcüməçi kimi fəaliyyətə başlayıb. Uzun müddət burada çalışan M. Ş. Mirzəyev tez-tez İran və Türkiyə ilə aparılan diplomatik danışıqlarda tərcüməçi kimi iştirak edib. Avropaya səyahətə çıxan İran şahlarının, Buxara əmirinin və başqa ölkələrin dövlət xadimlərinin Qafqaz ərazisində müşayiətçisi və tərcüməçisi olub.[2]
Sovet hakimiyyətinin ilk illərində ağır ittihamlarla üzləşən Mirzə Şərif Mirzəyev rusca "Qafqazda türk mətbuatı tarixinə dair materiallar" adlı əsərini yazıb, lakin əsəri çap edilməyib. Rus dilində yazılan əsər ilk dəfə 2009-cu ildə Elmira Qasımova və Rəna Mayılova tərəfindən kitab halında çap edilmiş,[3][4][5] Azərbaycan dilinə ilk dəfə 2021-ci ildə Orxan İsayev tərəfindən tərcümə edilmişdir.[1][6][7]
Əsərdə tez-tez adları çəkilən Kişmişev, Qaraxanov, Məlik-Mehrabov, Əcəmov kimi ermənilər Qafqazda türkdilli mətbuat qarşısına keçilməz sədd çəkmişdilər. Onlar qəzet yaratmaq istəyən azərbaycanlıları gah "siyasi cəhətdən etibarsız" adlandırır, gah da artıq bir neçə nömrəsi işıq üzü görən qəzetin fəaliyyətində "uyğunsuzluq" "aşkar" edirdilər. Bütün bunlar isə bir məqsədə — Qafqazda türk mətbuatını boğmağa xidmət edirdi.[8]