Mülkiyyət hüququ — iqtisadi agentin müəyyən bir qadağan olunmamış və / və ya icazə verilən qərarlar sinifindən bir mal və ya bir qaynaq ilə əlaqədar qərar qəbul etmək hüququ[1]. Qanuni olaraq mülkiyyət həm də bəzi mənbələrə və ya mallara sahib olmaq, istifadə etmək və sərəncam vermək qabiliyyəti kimi qəbul edilir. Mülkiyyət, istifadə və sərəncam mülkiyyətçinin ayrı-ayrı səlahiyyətləridir, bunlar birlikdə mülkiyyət hüququnun məzmununu təşkil edir [2]. Mülkiyyət hüquqları həm hüquq elminin, həm də iqtisadiyyatın tədqiqat obyektidir, lakin mülkiyyətin iqtisadi tərifi həmişə qanuni ilə üst-üstə düşmür. Hüquq obyektinə ümumiyyətlə mülkiyyət deyilir.
Mal və ya qaynaq heç kimin (sahibsiz) ola bilməz. Sahibsiz bir şey, sahibi olmayan və ya sahibi məlum olmayan bir şeydir və ya qanunlarda başqa bir hal nəzərdə tutulmayıbsa, mülkiyyətçi sahiblik hüququndan imtina etmişdir. Sahibsiz daşınar əşyaların mülkiyyəti, əldə edən resept sayəsində əldə edilə bilər, həmçinin aşağıdakı mülkiyyət rejimi mövcuddur.
Mülkiyyət rejimi seçimi sosial quruluşdan, sahibinin məqsədlərindən, rejimin nisbi effektivliyindən və bir çox digər amillərdən asılıdır. Məsələn, planlı iqtisadiyyatda dövlət mülkiyyəti üstünlük təşkil edəcəkdir. Bazar iqtisadiyyatı şəraitində dövlət öz funksiyalarının icrası üçün zəruri olan əmlaka və ya digər mülkiyyət üsullarının mümkün olmadığı hallarda sahib ola bilər.
İqtisadi nəzəriyyədə, sahib üçün maksimum təşviq yaratdığından özəl mülkiyyətin ən təsirli olduğuna inanılır. Bundan əlavə, mülkiyyətçi, ümumiyyətlə, digər şəxslərdən və dövlətdən fərqli olaraq əmlakı haqqında bütün lazımi məlumatlara sahibdir. Bir neçə sahibin və ya onların məhdud olmayan dairələrinin olması, hədəflər və / və ya maraqların toqquşmasına səbəb ola bilər. Məsələn, paylaşılan bir qaynaq uyğunsuz fəaliyyətlər səbəbindən həddindən artıq istifadə edilə bilər. Ümumi mənbələrin faciəsi (ing. Tragedy of the commons) baş verir. Cəmiyyətlərin faciəsi, birgə istehsal şəraitində sahiblərin razılaşdırılmış hərəkətləri ilə aradan qaldırıla bilər.
Dövlət mülkiyyətindən səmərəsiz istifadə də dövlət məmurları üçün yetərli təşviqin nəticəsi ola bilər. Mülkiyyətin dövlətdən fərdi şəxslərə ötürülməsinə özəlləşdirmə deyilir və ümumiyyətlə istifadənin səmərəliliyinin artmasına səbəb olur. Əks prosesə milliləşdirmə deyilir.
Mülkiyyətin istifadəsi prosesdə iştirak etməyən digər iqtisadi agentləri təsir edə bilər. Belə bir təsir xarici təsir və ya xarici təsir adlanır. Məsələn, sənaye müəssisələri tərəfindən su obyektinin çirklənməsi mənfi xarici təsirdir. Xarici təsirlərin aradan qaldırılmasına aşağıdakılar kömək edir: